هجر تو خوشست اگر چه زارم از سنایی غزنوی رباعی 121
1. هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد
وصل تو بتر که بی‌قرارم دارد
از روی تو دیده‌ها جمالی از سنایی غزنوی رباعی 122
1. از روی تو دیده‌ها جمالی دارد
وز خوی تو عقلها کمالی دارد
با هجر تو بنده دل خمین از سنایی غزنوی رباعی 123
1. با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد
شبهاست که روی بر زمین می‌دارد
ای صورت تو سکون دلها از سنایی غزنوی رباعی 124
1. ای صورت تو سکون دلها چو خرد
وی سیرت تو منزه از خصلت بد
گه جفت صلاح باشم و یار از سنایی غزنوی رباعی 125
1. گه جفت صلاح باشم و یار خرد
گه اهل فساد و با بدان داد و ستد
من چون تو نیابم تو چو از سنایی غزنوی رباعی 126
1. من چون تو نیابم تو چو من یابی صد
پس چون کنمت بگفت هر ناکس زد
روزی که بود دلت ز جانان از سنایی غزنوی رباعی 127
1. روزی که بود دلت ز جانان پر درد
شکرانه هزار جان فدا باید کرد
گر خاک شوم چو باد بر من از سنایی غزنوی رباعی 128
1. گر خاک شوم چو باد بر من گذرد
ور باد شوم چو آب بر من سپرد
بر رهگذر دوست کمین خواهم از سنایی غزنوی رباعی 129
1. بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد
زیر قدمش دیده زمین خواهم کرد
از دور مرا بدید لب خندان از سنایی غزنوی رباعی 130
1. از دور مرا بدید لب خندان کرد
و آن روی چو مه به یاسمین پنهان کرد
سودای توام بی‌سر و بی‌سامان از سنایی غزنوی رباعی 131
1. سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد
عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد
روزی که سر از پرده برون از سنایی غزنوی رباعی 132
1. روزی که سر از پرده برون خواهی کرد
آنروز زمانه را زبون خواهی کرد