هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد از سنایی غزنوی رباعی 121
1. هجر تو خوشست اگر چه زارم دارد
وصل تو بتر که بی‌قرارم دارد
از روی تو دیده‌ها جمالی دارد از سنایی غزنوی رباعی 122
1. از روی تو دیده‌ها جمالی دارد
وز خوی تو عقلها کمالی دارد
با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد از سنایی غزنوی رباعی 123
1. با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد
شبهاست که روی بر زمین می‌دارد
ای صورت تو سکون دلها چو خرد از سنایی غزنوی رباعی 124
1. ای صورت تو سکون دلها چو خرد
وی سیرت تو منزه از خصلت بد
گه جفت صلاح باشم و یار خرد از سنایی غزنوی رباعی 125
1. گه جفت صلاح باشم و یار خرد
گه اهل فساد و با بدان داد و ستد
من چون تو نیابم تو چو من یابی صد از سنایی غزنوی رباعی 126
1. من چون تو نیابم تو چو من یابی صد
پس چون کنمت بگفت هر ناکس زد
روزی که بود دلت ز جانان پر درد از سنایی غزنوی رباعی 127
1. روزی که بود دلت ز جانان پر درد
شکرانه هزار جان فدا باید کرد
گر خاک شوم چو باد بر من گذرد از سنایی غزنوی رباعی 128
1. گر خاک شوم چو باد بر من گذرد
ور باد شوم چو آب بر من سپرد
بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد از سنایی غزنوی رباعی 129
1. بر رهگذر دوست کمین خواهم کرد
زیر قدمش دیده زمین خواهم کرد
از دور مرا بدید لب خندان کرد از سنایی غزنوی رباعی 130
1. از دور مرا بدید لب خندان کرد
و آن روی چو مه به یاسمین پنهان کرد
سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد از سنایی غزنوی رباعی 131
1. سودای توام بی‌سر و بی‌سامان کرد
عشق تو مرا زندهٔ جاویدان کرد
روزی که سر از پرده برون خواهی کرد از سنایی غزنوی رباعی 132
1. روزی که سر از پرده برون خواهی کرد
آنروز زمانه را زبون خواهی کرد