رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 کمتر ز من ای جان به جهان خاکی نیست بهتر ز تو مهتری و چالاکی نیست

2 تو بی‌منی از منت همی آید باک من با توام ار تو بی‌منی باکی نیست

1 اندر عقب دکان قصاب گویست و آنجا ز سر غرقه به خونش گرویست

2 از خون شدن دل که می‌اندیشد آنجا که هزار خون ناحق به جویست

1 زلفین تو تا بوی گل نوروزیست کارش همه ساله مشک و عنبر سوزیست

2 همرنگ شبست و اصل فرخ روزیست ما را همه زو غم و جدایی روزیست

1 عقلی که ز لطف دیدهٔ جان پنداشت بر دل صفت ترا به خوبی بنگاشت

2 جانی که همی با تو توان عمر گذاشت عمری که دل از مهر تو بر نتوان داشت

1 روزی که رطب داد همی از پیشت آن روز به جان خریدمی تشویشت

2 اکنون که دمید ریش چون حشیشت تیزم بر ریش اگر ریم بر ریشت

1 نوری که همی جمع نیابی در مشت ناری که به تو در نتوان زد انگشت

2 دهری که شوی بر من بیچاره درشت بختی که چو بینمت بگردانی پشت

1 بس عابد را که سرو بالای تو کشت بس زاهد را که قدر والای تو کشت

2 تو دیر زی ای بت ستمگر که مرا دست ستم زمانه در پای تو کشت

1 صد بار رهی بیش به کوی تو شتافت بویی ز گلستان وصال تو نیافت

2 دل نیست کز آتش فراق تو نتافت دست تو قوی‌ترست بر نتوان تافت

1 بویی که مرا ز وصل یار آمد رفت و آن شاخ جوانی که به بار آمد رفت

2 گیرم که ازین پس بودم عمر دراز چه سود ازو کانچه به کار آمد رفت

1 ای عالم علم پیشگاه تو برفت ای دین محمدی پناه تو برفت

2 ای چرخ فرو گسل که ماه تو برفت در حجله‌رو ای سخن که شاه تو برفت