رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 تا کی باشم با غم هجران تو جفت زرقیست حدیثان تو پیدا و نهفت

2 چون از تو نخواهدم گل و مل بشکفت دست از تو بشستم و به ترک تو گفت

1 گردی نبرد ز بوسه از افسر ما گر بوسه به نام خود زنی بر سر ما

2 تازان خودی مگرد گرد در ما یا چاکر خویش باش یا چاکر ما

1 بس دل که غم سود و زیان تو خورد بس شاه که یاد پاسبان تو خورد

2 نان تو خورد سگی که روبه گیرست ای من سگ آن سگی که نان تو خورد

1 ای عمر عزیز داده بر باد ز جهل وز بی‌خبری کار اجل داشته سهل

2 اسباب دوصد ساله سگالنده ز پیش نایافته از زمانه یک ساعت مهل

1 نامت پس ازین یارا به اسم دارم نوشت پس ازین چو نیش کژدم دارم

2 چون مار سرم بکوب ارت دم دارم از سگ بترم اگر به مردم دارم

1 عشق و غم تو اگر چه بی‌دادانند جان و دل من زهر دو آبادانند

2 نبود عجب ار ز یکدیگر شادانند چون جان من و عشق تو همزادانند

1 آنی که عدو چو برگ بیدست از تو در حسن زمانه را نویدست از تو

2 مه را به ضیا هنوز امیدست از تو این رسم سیه‌گری سپیدست از تو

1 چون دید مرا رخانش چون گل بشکفت آن دیدهٔ نیمخوابش از شرم بخفت

2 گفتا که مخور غم که شوی با ما جفت قربان چنان لب که چنان داند گفت

1 تا جان مرا بادهٔ مهرت سودست جان و دلم از رنج غمت ناسودست

2 گر باده به گوهر اصل شادی بودست پس چونکه ز بادهٔ تو رنج افزودست

1 ای شاخ تو اقبال و خرد بارت باد در عالم عقل و روح بازارت باد

2 نام پدرت عاقبت کارت باد کارت چو رخ و سرت چو دستارت باد