رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 در دیدهٔ کبر کبریای تو بسست در کیسهٔ فقر کیمیای تو بسست

2 کوران هزار ساله را در ره عشق یک ذره ز گرد توتیای تو بسست

1 گر گویم جان فدا کنم جان نفسست گر گویم دل فدا کنم دل هوسست

2 گر ملک فدا کنم همان ملک خسست کی برتر ازین سه بنده را دست رسست

1 تا این دل من همیشه عشق اندیش‌ست هر روز مرا تازه بلایی پیش ست

2 عیبم مکنید اگر دل من ریش‌ست کز عشق مراد خانه ویران بیشست

1 زین روی که راه عشق راهی تنگ‌ست نه بر خودمان صلح و نه بر کس جنگست

2 می‌باید می چه جای نام و ننگ‌ست کاندر ره عشق کفر و دین همرنگست

1 ار نیست دهان فزونت ار هست کمست گویی به مثل وجودش اندر عدم‌ست

2 درد است و دواست هم شفا و الم‌ست گویی ملک الموت و مسیحا بهم‌ست

1 تنگی دهن یار ز اندیشه کمست اندیشهٔ ما برون هستی ستم‌ست

2 گر هست به نیستی چرا متهمست ار نیست فزونشدست ور هست کمست

1 هر روز مرا ز عشق جان انجامت جانیست وظیفه از دو تا بدامت

2 یک جان دو شود چو یابم از انعامت از دو لب تو چهار حرف از نامت

1 آنجا که سر تیغ ترا یافتن ست جان را سوی او به عشق بشتافتن ست

2 زان تیغ اگر چه روی برتافتن ست یک جان دادن هزار جان یافتن‌ست

1 آنم که مرا نه دل نه جان و نه تنست بر من ز من از صفات هستی بدنست

2 تا ظن نبری که هستی من ز منست آن سایه ز من نیست که از پیرهنست

1 برهان محبت نفس سرد منست عنوان نیاز چهرهٔ زرد منست

2 میدان وفا دل جوانمرد منست درمان دل سوختگان درد منست