رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 تا زلف بتم به بند زنجیر منست سرگشته همی روم نه هشیار و نه مست

2 گویم بگرم زلف ترا هر چون هست نه طاقت دل یابم و نه قوت دست

1 خواهم که به اندیشه و یارای درست خود را به در اندازم ازین واقعه چست

2 کز مذهب این قوم ملالم بگرفت هر یک زده دست عجز در شاخی سست

1 گفتم پس از آنهمه طلبهای درست پاداش همان یکشبه وصل آمد چست

2 برگشت به خنده گفت ای عاشق سست زان یکشبه را هنوز باقی بر تست

1 مستست بتا چشم تو و تیر به دست بس کس که به تیر چشم مست تو بخست

2 گر پوشد عارضت زره عذرش هست از تیر بترسد همه کس خاصه ز مست

1 ای مه تویی از چهار گوهر شده هست زینست که در چهار جایی پیوست

2 در چشم آبی و آتشی اندر دل بر سر خاکی و بادی اندر کف دست

1 چون من به خودی نیامدم روز نخست گر غم خورم از بهر شدن ناید چست

2 هر چند رهی اسیر در قبضهٔ توست زین آمد و شد رضای تو باید جست

1 ای چون گل و مل در به در و دست به دست هر جا ز تو خرمی و هر کس ز تو مست

2 آنرا که شبی با تو بود خاست و نشست جز خار و خمار از تو چه برداند بست

1 ای نیست شده ذات تو در پردهٔ هست ای صومعه ویران کن و زنار پرست

2 مردانه کنون چو عاشقان می در دست گرد در کفر گرد و گرد سر مست

1 لشکرگه عشق عارض خرم تست زنجیر بلا زلف خم اندر خم تست

2 آسایش صدهزار جان یک دم تست ای شادی آن دل که در آن دل غم تست

1 گیرم که چو گل همه نکویی با تست چون بلبل راه خوبگویی با تست

2 چون آینه خوی عیب جویی با تست چه سود که شیمت دورویی با تست