رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 لبهات می ست و می بود اصل طرب چندان ترشی درو نگویی چه سبب

2 تو از نمک آنچنان ترش داری لب گر می ز نمک ترش شود نیست عجب

1 نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ سبب این پوشد نیل و آن به خون شوید لب

2 می‌شویم و می‌پوشم ای نوشین لب در هجر تو رخ به خوان و از نیل سلب

1 تا بشنیدم که گرمی از آتش تب گرمی سوی دل بردم و سردی سوی لب

2 مرگست ندیمم از فراقت همه شب تب با تو و مرگ با من این هست عجب

1 از روی تو و زلف تو روز آمد و شب ای روز و شب تو روز و شب کرده عجب

2 تا عشق مرا روز و شبت هست سبب چون روز و شبت کنم شب و روز طلب

1 تا دیده‌ام آن سیب خوش دوست فریب کو بر لب نوشین تو می‌زد آسیب

2 اندیشهٔ آن خود از دلم برد شکیب تا از چه گرفت جای شفتالو سیب

1 بی‌خوابی شب جان مرا گر چه بکاست جر بیداری ز روی انصاف خطاست

2 باشد که خیال او شبی رنجه شود عذر قدمش به سالها نتوان خواست

1 ای جان عزیز تن بباید پرداخت گر با غم عشق و عاشقی خواهی ساخت

2 اندر دل کن ز عشق خواری و نواخت با روی نکو چو عاشقی خواهی باخت

1 آن موی که سوز عاشقان می‌انگیخت کز یک شکنش هزار دلداده گریخت

2 آخر اثر زمانه رنگی آمیخت تا در کفش از موی سیه پاک بریخت

1 در دوستی ای صنم چو دادم دادت بر من ز چه روی دشمنی افتادت

2 دشمن خوانی مرا و خوانم بادت ای دوست چو من هزار دشمن بادت

1 ای مانده زمان بنده اندر یادت دادست ملک ز آفرینش دادت

2 تو عید منی به عید بینم شادت ای عید رهی عید مبارک بادت