روز از طلبت پردهٔ بیکاری از سنایی غزنوی رباعی 37
1. روز از طلبت پردهٔ بیکاری ماست
شبها ز غمت حجرهٔ بیداری ماست
هر باطل را که رهگذر بر از سنایی غزنوی رباعی 38
1. هر باطل را که رهگذر بر گل ماست
تو پنداری که منزلش در دل ماست
هجرت به دلم چو آتشی در از سنایی غزنوی رباعی 39
1. هجرت به دلم چو آتشی در پیوست
آب چشمم قوت او را بشکست
دستی که حمایل تو بودی از سنایی غزنوی رباعی 40
1. دستی که حمایل تو بودی پیوست
پایی که مرا نزد تو آوردی مست
تا زلف بتم به بند زنجیر از سنایی غزنوی رباعی 41
1. تا زلف بتم به بند زنجیر منست
سرگشته همی روم نه هشیار و نه مست
خواهم که به اندیشه و یارای از سنایی غزنوی رباعی 42
1. خواهم که به اندیشه و یارای درست
خود را به در اندازم ازین واقعه چست
گفتم پس از آنهمه طلبهای از سنایی غزنوی رباعی 43
1. گفتم پس از آنهمه طلبهای درست
پاداش همان یکشبه وصل آمد چست
مستست بتا چشم تو و تیر از سنایی غزنوی رباعی 44
1. مستست بتا چشم تو و تیر به دست
بس کس که به تیر چشم مست تو بخست
ای مه تویی از چهار گوهر از سنایی غزنوی رباعی 45
1. ای مه تویی از چهار گوهر شده هست
زینست که در چهار جایی پیوست
چون من به خودی نیامدم از سنایی غزنوی رباعی 46
1. چون من به خودی نیامدم روز نخست
گر غم خورم از بهر شدن ناید چست
ای چون گل و مل در به در و از سنایی غزنوی رباعی 47
1. ای چون گل و مل در به در و دست به دست
هر جا ز تو خرمی و هر کس ز تو مست
ای نیست شده ذات تو در پردهٔ از سنایی غزنوی رباعی 48
1. ای نیست شده ذات تو در پردهٔ هست
ای صومعه ویران کن و زنار پرست