در دل کردی قصد بداندیشی از سنایی غزنوی رباعی 13
1. در دل کردی قصد بداندیشی ما
ظاهر کردی عیب کمابیشی ما
زان سوزد چشم تو زان ریزد از سنایی غزنوی رباعی 14
1. زان سوزد چشم تو زان ریزد آب
کاندر ابروت خفته بد مست و خراب
تا در چشمم نشسته بودی از سنایی غزنوی رباعی 15
1. تا در چشمم نشسته بودی در تاب
پیوسته همی بریختی در خوشاب
با دل گفتم: چگونه‌ای، از سنایی غزنوی رباعی 16
1. با دل گفتم: چگونه‌ای، داد جواب
من بر سر آتش و تو سر بر سر آب
گفتی که کیت بینم ای در از سنایی غزنوی رباعی 17
1. گفتی که کیت بینم ای در خوشاب
دریاب مرا و خویشتن را دریاب
آنکس که ز عابدی در ایام از سنایی غزنوی رباعی 18
1. آنکس که ز عابدی در ایام شراب
نشنید کس از زبان او نام شراب
روزاز دورخت بروشنی ماند از سنایی غزنوی رباعی 19
1. روزاز دورخت بروشنی ماند عجب
آن مقنعهٔ چو شب نگویی چه سبب
ای مجلس تو چو بخت نیک اصل از سنایی غزنوی رباعی 20
1. ای مجلس تو چو بخت نیک اصل طرب
وین در سخنهات چو روز اندر شب
لبهات می ست و می بود اصل از سنایی غزنوی رباعی 21
1. لبهات می ست و می بود اصل طرب
چندان ترشی درو نگویی چه سبب
نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ از سنایی غزنوی رباعی 22
1. نیلوفر و لاله هر دو بی‌هیچ سبب
این پوشد نیل و آن به خون شوید لب
تا بشنیدم که گرمی از آتش از سنایی غزنوی رباعی 23
1. تا بشنیدم که گرمی از آتش تب
گرمی سوی دل بردم و سردی سوی لب
از روی تو و زلف تو روز آمد از سنایی غزنوی رباعی 24
1. از روی تو و زلف تو روز آمد و شب
ای روز و شب تو روز و شب کرده عجب