رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 خشنودی تو بجویم ای مولایی چون باد بزان شوم ز ناپروایی

2 چون شمع اگر سرم ز تن بربایی همچون قلم آن کنم که تو فرمایی

1 سادات به یک بار همه مهجورند کز سایهٔ حشمت تو مهتر دورند

2 از غایت مهر تو به دل رنجورند گر شکر تو گویند به جان معذورند

1 هر کو به جهان راه قلندر گیرد باید که دل از کون و مکان برگیرد

2 در راه قلندری مهیا باید آلودگی جهان نه در برگیرد

1 با هجر تو بنده دل خمین می‌دارد شبهاست که روی بر زمین می‌دارد

2 گویند مرا که روی بر خاک منه بی روی توام روی چنین می‌دارد

1 چون در غم آن نگار سرکش باشم آب انگارم گر چه در آتش باشم

2 چون من به مراد آن پریوش باشم گر قصد به کشتنم کند خوش باشم

1 برهان محبت نفس سرد منست عنوان نیاز چهرهٔ زرد منست

2 میدان وفا دل جوانمرد منست درمان دل سوختگان درد منست

1 بر چرخ نهاده پای بستیم هنوز قارون شدگان تنگدستیم هنوز

2 صوفی شدهٔ بادهٔ صافیم هنوز دوری در ده که نیم مستیم هنوز

1 در دل کردی قصد بداندیشی ما ظاهر کردی عیب کمابیشی ما

2 ای جسته به اختیار خود خویشی ما بگرفت ملالتت ز درویشی ما

1 هر بار ز دیده از تو در تیمارم تا بهره ز دیدار تو چون بردارم

2 ای یار چو ماه اگر دهی دیدارم چون چرخ هزار دیده در وی دارم

1 دل سوخته شد در تف اندیشهٔ تو بفکند سپر در صف اندیشهٔ تو

2 دل خود چه کند سنگ خاره و آهن سرد چون موم شود در کف اندیشهٔ تو