جز من به جهان نبود کس از سنایی غزنوی رباعی 241
1. جز من به جهان نبود کس در خور عشق
زان بر سر من نهاد چرخ افسر عشق
تحویل کنم نام خود از از سنایی غزنوی رباعی 242
1. تحویل کنم نام خود از دفتر عشق
تا باز رهم من از بلا و سر عشق
جز تیر بلا نبود در ترکش از سنایی غزنوی رباعی 243
1. جز تیر بلا نبود در ترکش عشق
جز مسند عشق نیست در مفرش عشق
گویند که کرده‌ای دلت از سنایی غزنوی رباعی 244
1. گویند که کرده‌ای دلت بردهٔ عشق
وین رنج تو هست از دل آوردهٔ عشق
کی بسته کند عقل سراپردهٔ از سنایی غزنوی رباعی 245
1. کی بسته کند عقل سراپردهٔ عشق
کی باز آرد خرد ز ره بردهٔ عشق
چشمی دارم ز اشک پیمانهٔ از سنایی غزنوی رباعی 246
1. چشمی دارم ز اشک پیمانهٔ عشق
جانی دارم ز سوز پروانهٔ عشق
خورشید سما بسوزد از از سنایی غزنوی رباعی 247
1. خورشید سما بسوزد از سایهٔ عشق
پس چون شده‌ای دلا تو همسایهٔ عشق
آن روز که شیر خوردم از از سنایی غزنوی رباعی 248
1. آن روز که شیر خوردم از دایهٔ عشق
از صبر غنی شدم به سرمایهٔ عشق
کردی تو پریر آب وصل از از سنایی غزنوی رباعی 249
1. کردی تو پریر آب وصل از رخ پاک
تا دی شدم از آتش هجر تو هلاک
ای آصف این زمانه از خاطر از سنایی غزنوی رباعی 250
1. ای آصف این زمانه از خاطر پاک
همچون ز سلیمان ز تو شد دیو هلاک
زین پیش به شبهای سیاه از سنایی غزنوی رباعی 251
1. زین پیش به شبهای سیاه شبه‌ناک
خورشید همی نمودی از عارض پاک
ناید به کف آن زلف سمن از سنایی غزنوی رباعی 252
1. ناید به کف آن زلف سمن مال به مال
نی رقص کند بر آن رخان خال به خال