در خوابگه از دل شب آتش بیزم از سنایی غزنوی رباعی 265
1. در خوابگه از دل شب آتش بیزم
چون خاکستر به روز ز آتش خیزم
چون در غم آن نگار سرکش باشم از سنایی غزنوی رباعی 266
1. چون در غم آن نگار سرکش باشم
آب انگارم گر چه در آتش باشم
گفتم خود را ز خس نگهدار ای چشم از سنایی غزنوی رباعی 267
1. گفتم خود را ز خس نگهدار ای چشم
خود را و مرا به درد مسپار ای چشم
افسرده شد از دم دهانم دم چشم از سنایی غزنوی رباعی 268
1. افسرده شد از دم دهانم دم چشم
بر ناخن من گیا دمید از نم چشم
گر با فلکم کنی برابر بیشم از سنایی غزنوی رباعی 269
1. گر با فلکم کنی برابر بیشم
عالم همه یک ذره نیرزد پیشم
روز آمد و برکشید خورشید علم از سنایی غزنوی رباعی 270
1. روز آمد و برکشید خورشید علم
شب کرد ازو هزیمت و برد حشم
تیغ از کف و بازوی تو ای فخر امم از سنایی غزنوی رباعی 271
1. تیغ از کف و بازوی تو ای فخر امم
هم روی مصاف آمد و هم پشت حشم
چون گل صنما جامه به صد جا چاکم از سنایی غزنوی رباعی 272
1. چون گل صنما جامه به صد جا چاکم
چون لاله به روز باد سر بر خاکم
با دولت حسن دوست اندر جنگم از سنایی غزنوی رباعی 273
1. با دولت حسن دوست اندر جنگم
زیرا که همی نیاید اندر چنگم
ای بسته به تو مهر و وفا یک عالم از سنایی غزنوی رباعی 274
1. ای بسته به تو مهر و وفا یک عالم
مانده ز تو در خوف و رجا یک عالم
ای گشته فراق تو غم‌افزای دلم از سنایی غزنوی رباعی 275
1. ای گشته فراق تو غم‌افزای دلم
امید وصال تو تماشای دلم
پر شد ز شراب عشق جانا جامم از سنایی غزنوی رباعی 276
1. پر شد ز شراب عشق جانا جامم
چون زلف تو درهم زده شد ایامم