دربهاران، پوست از صائب تبریزی دیوان اشعار 61
1. دربهاران، پوست بر تن، پردهٔ بیگانگی است
یا بسوازن، یا به می ده جبه و دستار را
چشم ترا به سرمه از صائب تبریزی دیوان اشعار 62
1. چشم ترا به سرمه کشیدن چه حاجت است؟
کوته کن این بهانهٔ دنباله‌دار را!
از همان راهی که از صائب تبریزی دیوان اشعار 63
1. از همان راهی که آمد گل، مسافر می‌شود
باغبان بیهوده می‌بندد در گلزار را
چون زندگی بکام از صائب تبریزی دیوان اشعار 64
1. چون زندگی بکام بود مرگ مشکل است
پروای باد نیست چراغ مزار را
ز دلسیاهی آب حیات از صائب تبریزی دیوان اشعار 65
1. ز دلسیاهی آب حیات می‌آید
که تشنه سر به بیابان دهد سکندر را
شکوه مهر خامشی از صائب تبریزی دیوان اشعار 66
1. شکوه مهر خامشی می‌خواست گیرد از لبم
ریختم در شیشه باز این بادهٔ پرزور را
ریشهٔ نخل کهنسال از صائب تبریزی دیوان اشعار 67
1. ریشهٔ نخل کهنسال از جوان افزونترست
بیشتر دلبستگی باشد به دنیا پیر را
در دل آهن کند فریاد از صائب تبریزی دیوان اشعار 68
1. در دل آهن کند فریاد مظلومان اثر
ناله از زندانیان افزون بود زنجیر را
کشور دیوانگی از صائب تبریزی دیوان اشعار 69
1. کشور دیوانگی امروز معمور از من است
من بپا دارم بنای خانهٔ زنجیر را!
از هایهای گریهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 70
1. از هایهای گریهٔ من، چون صدای آب
خواب غرور گشت گرانسنگ، ناز را
دیدن گل از قفس، از صائب تبریزی دیوان اشعار 71
1. دیدن گل از قفس، بارست بر مرغ چمن
رخنهٔ زندان کند دلگیرتر محبوس را
دوام عشق اگر خواهی، از صائب تبریزی دیوان اشعار 72
1. دوام عشق اگر خواهی، مکن با وصل آمیزش
که آب زندگی هم می‌کند خاموش آتش را