این زمان در زیر از صائب تبریزی دیوان اشعار 73
1. این زمان در زیر بار کوه منت می‌روم
من که می‌دزدیدم از دست نوازش دوش را
یا خم می، یا سبو، از صائب تبریزی دیوان اشعار 74
1. یا خم می، یا سبو، یا خشت، یا پیمانه کن
بیش ازین در پا میفکن خاکسار خویش را
پرواز من به بال از صائب تبریزی دیوان اشعار 75
1. پرواز من به بال و پر توست، زینهار
مشکن مرا که می‌شکنی بال خویش را
هر سر موی تو از از صائب تبریزی دیوان اشعار 76
1. هر سر موی تو از غفلت به راهی می‌رود
جمع کن پیش از گذشتن کاروان خویش را
کاش وقت آمدن واقف از صائب تبریزی دیوان اشعار 77
1. کاش وقت آمدن واقف ز رفتن می‌شدم
تا چو نی در خاک می‌بستم میان خویش را
دل را حیات از نفس از صائب تبریزی دیوان اشعار 78
1. دل را حیات از نفس آرمیده است
بیماری نسیم دهد جان، چراغ را
به بوی گل ز خواب از صائب تبریزی دیوان اشعار 79
1. به بوی گل ز خواب بیخودی بیدار شد بلبل
زهی خجلت که معشوقش کند بیدار عاشق را
خیرگی دارد ترا از صائب تبریزی دیوان اشعار 80
1. خیرگی دارد ترا محروم، ورنه گلرخان
همچو شبنم از هوا گیرند چشم پاک را
این زمان بی‌برگ از صائب تبریزی دیوان اشعار 81
1. این زمان بی‌برگ و بارم، ورنه از جوش ثمر
منت دست نوازش بود بر من سنگ را
کم نشد از گریهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 82
1. کم نشد از گریهٔ مستانه، خواب غفلتم
سیل نتوانست کند از جای خود این سنگ را
با تهی‌چشمان از صائب تبریزی دیوان اشعار 83
1. با تهی‌چشمان چه سازد نعمت روی زمین؟
سیری از خرمن نباشد دیدهٔ غربال را
بر جرم من ببخش از صائب تبریزی دیوان اشعار 84
1. بر جرم من ببخش که آورده‌ام شفیع
اشک ندامت و عرق انفعال را