خنده چون مینای از صائب تبریزی دیوان اشعار 49
1. خنده چون مینای می کم کن، که چون خالی شدی
می‌گذارد چرخ بر طاق فراموشی ترا
...
آنچنان کز خط سواد از صائب تبریزی دیوان اشعار 50
1. آنچنان کز خط سواد مردمان روشن شود
سرمه گویاتر کند چشم سخنگوی ترا
...
در گشاد کار خود از صائب تبریزی دیوان اشعار 51
1. در گشاد کار خود مشکل‌گشایان عاجزند
شانه نتواند گشودن طرهٔ شمشاد را
...
یک ره ای آتش به از صائب تبریزی دیوان اشعار 52
1. یک ره ای آتش به فریاد سپند من برس
در گره تا چند بندم ناله و فریاد را؟
...
چرخ را آرامگاه از صائب تبریزی دیوان اشعار 53
1. چرخ را آرامگاه عافیت پنداشتم
آشیان کردم تصور، خانهٔ صیاد را
...
دریا بغل گشاده از صائب تبریزی دیوان اشعار 54
1. دریا بغل گشاده به ساحل نهاد روی
دیگر کدام سیل گسسته است بند را؟
...
می زیر دست خود از صائب تبریزی دیوان اشعار 55
1. می زیر دست خود نکند هوشمند را
پروای سیل نیست زمین بلند را
...
یوسف ما ز تهیدستی از صائب تبریزی دیوان اشعار 56
1. یوسف ما ز تهیدستی خلق آگاه است
به چه امید به بازار رساند خود را؟
...
هوشمندی که به از صائب تبریزی دیوان اشعار 57
1. هوشمندی که به هنگامهٔ مستان افتد
مصلحت نیست که هشیار نماید خود را
...
راه خوابیده رسانید از صائب تبریزی دیوان اشعار 58
1. راه خوابیده رسانید به منزل خود را
نرساندی تو گرانجان به در دل خود را
...
نهان از پرده‌های از صائب تبریزی دیوان اشعار 59
1. نهان از پرده‌های چشم می‌گریم، نه آن شمعم
که سازم نقل مجلس، گریهٔ مستانهٔ خود را
...
فرو خوردم ز غیرت از صائب تبریزی دیوان اشعار 60
1. فرو خوردم ز غیرت گریهٔ مستانهٔ خود را
فشاندم در غبار خاطر خود، دانهٔ خود را
...