سیاه در دو جهان از صائب تبریزی دیوان اشعار 97
1. سیاه در دو جهان باد، روی موی سفید!
که همچو صبح گرانسنگ ساخت خواب مرا
نیست ممکن راه از صائب تبریزی دیوان اشعار 98
1. نیست ممکن راه شبنم را به رنگ و بو زدن
این کشش از عالم بالاست مجذوب مرا
درین ستمکده آن از صائب تبریزی دیوان اشعار 99
1. درین ستمکده آن شمع تیره روزم من
که انتظار نسیم سحر گداخت مرا
مکش ز دست من آن از صائب تبریزی دیوان اشعار 100
1. مکش ز دست من آن ساعد نگارین مرا
که خون ز دست تو بسیار در دل است مرا
جنون دوری من از صائب تبریزی دیوان اشعار 101
1. جنون دوری من بیش می‌شود از سنگ
درین ستمکده حال فلاخن است مرا
گر چه چون آبله از صائب تبریزی دیوان اشعار 102
1. گر چه چون آبله بر هر کف پا بوسه زدم
رهروی نیست درین راه که نشکست مرا
منم آن نخل خزان از صائب تبریزی دیوان اشعار 103
1. منم آن نخل خزان دیده کز اسباب جهان
هیچ در بار به جز برگ سفر نیست مرا
همه شب قافلهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 104
1. همه شب قافلهٔ نالهٔ من در راه است
گر چه فریادرسی همچو جرس نیست مرا
زنگیان دشمن از صائب تبریزی دیوان اشعار 105
1. زنگیان دشمن آیینهٔ بی‌زنگارند
طمع روی دل از تیره‌دلان نیست مرا
روزگاری است از صائب تبریزی دیوان اشعار 106
1. روزگاری است که با ریگ روان همسفرم
می‌روم راه و ز منزل خبری نیست مرا
گر چه چون سرو از صائب تبریزی دیوان اشعار 107
1. گر چه چون سرو تماشاگه اهل نظرم
از جهان جز گره دل ثمری نیست مرا
آن نفس باخته از صائب تبریزی دیوان اشعار 108
1. آن نفس باخته غواص جگرسوخته‌ام
که به جز آبلهٔ دل، گهری نیست مرا