نیست یک نقطهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1225
1. نیست یک نقطهٔ بیکار درین صفحهٔ خاک
ما درین غمکده یارب به چه کار آمده‌ایم؟
پرده بردار از صائب تبریزی دیوان اشعار 1226
1. پرده بردار ز رخسار خود ای صبح امید
که سیه نامه چو شبهای گناه آمده‌ایم
نیستیم از جلوهٔ از صائب تبریزی دیوان اشعار 1227
1. نیستیم از جلوهٔ باران رحمت ناامید
تخم خشکی در زمین انتظار افشانده‌ایم
ما چو سرواز از صائب تبریزی دیوان اشعار 1228
1. ما چو سرواز راستی دامن به بار افشانده‌ایم
آستین چون شاخ گل بر نوبهار افشانده‌ایم
نیست غیر از از صائب تبریزی دیوان اشعار 1229
1. نیست غیر از بحر، چون سیلاب، ما را منزلی
گرد راه از خویش در آغوش یار افشانده‌ایم
دست ماگیر ای از صائب تبریزی دیوان اشعار 1230
1. دست ماگیر ای سبک جولان، که چون نقش قدم
خاک بر سر، دست بر دل، خار در پا مانده‌ایم
یوسف مصر وجودیم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1231
1. یوسف مصر وجودیم از عزیزیها، ولیک
هر که با ما خواجگی از سر گذارد، بنده‌ایم
هر تلخیی که از صائب تبریزی دیوان اشعار 1232
1. هر تلخیی که قسمت ما کرده است چرخ
می نام کرده‌ایم و به ساغر فکنده‌ایم
زین بیابان از صائب تبریزی دیوان اشعار 1233
1. زین بیابان گرمتر از ما کسی نگذشته است
ما ز نقش پا چراغ مردم آینده‌ایم
خواه در مصر از صائب تبریزی دیوان اشعار 1234
1. خواه در مصر غریبی، خواه در کنج وطن
همچو یوسف، بی گنه در چاه و زندان بوده‌ایم
حسرت ما را به از صائب تبریزی دیوان اشعار 1235
1. حسرت ما را به عمر رفته، چون برگ خزان
می‌توان دانست از دستی که بر هم سوده‌ایم
چون میوه پخته از صائب تبریزی دیوان اشعار 1236
1. چون میوه پخته گشت، گرانی برد ز باغ
ما بار نخل چون ثمر نارسیده‌ایم