داغ آن دریانوردانم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1201
1. داغ آن دریانوردانم که چون زنجیر موج
وقت شورش بر نمی‌دارند سر از پای هم
...
شود جهان لب از صائب تبریزی دیوان اشعار 1202
1. شود جهان لب پرخنده‌ای، اگر مردم
کنند دست یکی در گره گشایی هم
...
شدند جمع دل از صائب تبریزی دیوان اشعار 1203
1. شدند جمع دل و زلف از آشنایی هم
شکستگان جهانند مومیایی هم
...
فریب مهربانی از صائب تبریزی دیوان اشعار 1204
1. فریب مهربانی خوردم از گردون، ندانستم
که در دل بشکند خاری که بیرون آرد از پایم
...
چون سرو گذشتم از صائب تبریزی دیوان اشعار 1205
1. چون سرو گذشتم ز ثمر تا شوم آزاد
صد سلسله از برگ نهادند به پایم
...
نیست ما را در از صائب تبریزی دیوان اشعار 1206
1. نیست ما را در وفاداری به مردم نسبتی
دیگران آبند و ما ریگ ته جوی توایم
...
از چشم زخم تو از صائب تبریزی دیوان اشعار 1207
1. از چشم زخم تو به مبادا شکسته دل
عهدی که ما به شیشه و پیمانه بسته‌ایم
...
بر حواس خویش، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1208
1. بر حواس خویش، راه آرزوها بسته‌ایم
از علاج یک جهان بیمار فارغ گشته‌ایم
...
با دست رعشه از صائب تبریزی دیوان اشعار 1209
1. با دست رعشه دار، چو شبنم درین چمن
دامان آفتاب مکرر گرفته‌ایم
...
باور که می‌کند، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1210
1. باور که می‌کند، که درین بحر چون حباب
سر داده‌ایم و زندگی از سر گرفته‌ایم
...
چون کمان و تیر، از صائب تبریزی دیوان اشعار 1211
1. چون کمان و تیر، در وحشت سرای روزگار
تا به هم پیوسته‌ایم از هم جدا افتاده‌ایم
...
ما نام خود ز از صائب تبریزی دیوان اشعار 1212
1. ما نام خود ز صفحه دلها سترده‌ایم
در دفتر جهان، ورق باد برده‌ایم
...