بهشت بر مژه تصویر می کند مهتاب از صائب تبریزی غزل 904
1. بهشت بر مژه تصویر می کند مهتاب
پیاله را قدح شیر می کند مهتاب
مریز آب رخ خود مگر برای شراب از صائب تبریزی غزل 905
1. مریز آب رخ خود مگر برای شراب
که در دو نشأه بود سرخ رو گدای شراب
ز بس به می شدم آلوده چون سبوی شراب از صائب تبریزی غزل 906
1. ز بس به می شدم آلوده چون سبوی شراب
توان مقام مرا یافتن به بوی شراب
بهار نغمه تر ساز می کند سیلاب از صائب تبریزی غزل 907
1. بهار نغمه تر ساز می کند سیلاب
ز شوق کف زدن آغاز می کند سیلاب
ندیده چشم چنین آهوی ختا در خواب از صائب تبریزی غزل 908
1. ندیده چشم چنین آهوی ختا در خواب
که سر زند ز لبش حرف آشنا در خواب
غضب ستیزه گر و عقل قهرمان در خواب از صائب تبریزی غزل 909
1. غضب ستیزه گر و عقل قهرمان در خواب
شتر گسسته مهارست و ساربان در خواب
عرق فشانی آن گلعذار را دریاب از صائب تبریزی غزل 910
1. عرق فشانی آن گلعذار را دریاب
ستاره ریزی صبح بهار را دریاب
درون گنبد گردون فتنه بار مخسب از صائب تبریزی غزل 911
1. درون گنبد گردون فتنه بار مخسب
به زیر سایه پل، موسم بهار مخسب
آمد سحر به خانه من یار، بی حجاب از صائب تبریزی غزل 912
1. آمد سحر به خانه من یار، بی حجاب
امروز از کدام طرف سر زد آفتاب؟
از اشک بلبل است رگ تلخی گلاب از صائب تبریزی غزل 913
1. از اشک بلبل است رگ تلخی گلاب
نادان کند حواله ز غفلت به آفتاب
ای خوشه چین سنبل زلف تو مشک ناب از صائب تبریزی غزل 914
1. ای خوشه چین سنبل زلف تو مشک ناب
شبنم گدای گلشن حسن تو آفتاب
تا گل ز عکس عارض او چیده است آب از صائب تبریزی غزل 915
1. تا گل ز عکس عارض او چیده است آب
در چشمه از نشاط نگنجیده است آب