در هوای ابر لازم نیست در از صائب تبریزی غزل 880
1. در هوای ابر لازم نیست در مینا شراب
می کند هر قطره باران کار صد دریا شراب
کی سفیدی می تواند شد به از صائب تبریزی غزل 881
1. کی سفیدی می تواند شد به چشم ما نقاب؟
کف چه باشد تا شود بر چهره دریا نقاب
چشم عاشق خاک کوی دلستان از صائب تبریزی غزل 882
1. چشم عاشق خاک کوی دلستان بیند به خواب
هر چه هر کس در نظر دارد، همان بیند به خواب
گر چه افکندم به روغن، نان از صائب تبریزی غزل 883
1. گر چه افکندم به روغن، نان خلق از خوی چرب
قسمتم چون شمع کاهش شد ز گفت و گوی چرب
مد کوتاهی است صبح از دفتر از صائب تبریزی غزل 884
1. مد کوتاهی است صبح از دفتر احسان شب
سرمکش چون خامه زنهار از خط فرمان شب
بی قراران را ازان یکتای از صائب تبریزی غزل 885
1. بی قراران را ازان یکتای بی همتا طلب
چون شود از دشت غایب سیل در دریا طلب
پا منه زنهار بی اندیشه از صائب تبریزی غزل 886
1. پا منه زنهار بی اندیشه در جای غریب
توسن سرکش خطر دارد ز صحرای غریب
مگر از خانه بیرون آمد آن از صائب تبریزی غزل 887
1. مگر از خانه بیرون آمد آن گل بی حجاب امشب؟
که بوی یاسمن دارد فروغ ماهتاب امشب
بیا کز دوریت مژگان به چشمم از صائب تبریزی غزل 888
1. بیا کز دوریت مژگان به چشمم سوزن است امشب
نفس در سینه ام چون خار در پیراهن است امشب
خانه از خویش تهی کن که ز از صائب تبریزی غزل 889
1. خانه از خویش تهی کن که ز نظاره آب
پرده چشم حباب است همان چشم حباب
دیده از خط بدیع آب دهید از صائب تبریزی غزل 890
1. دیده از خط بدیع آب دهید ای احباب
که عجب نقش بدیعی زده دوران بر آب
نکند باده شب، سوختگان از صائب تبریزی غزل 891
1. نکند باده شب، سوختگان را سیراب
تشنه در خواب شود تشنه تر از خوردن آب