از آه روز گردان شبهای تار از صائب تبریزی غزل 833
1. از آه روز گردان شبهای تار خود را
آیینه دو رو کن لیل و نهار خود را
وحشت بود ز مردم از خویش از صائب تبریزی غزل 834
1. وحشت بود ز مردم از خویش بی خبر را
پیوند نیست حاجت این نخل خوش ثمر را
از بیخودی نمانده است پروای از صائب تبریزی غزل 835
1. از بیخودی نمانده است پروای جسم، جان را
مستی ز یاد بلبل برده است آشیان را
برق سبک عنان را پروای خار از صائب تبریزی غزل 836
1. برق سبک عنان را پروای خار و خس نیست
دام و قفس چه سازد با دل رمیده ما؟
زهی به ساعد سیمین شکوفه از صائب تبریزی غزل 837
1. زهی به ساعد سیمین شکوفه ید بیضا
نظر به نور جمال تو مهر دیده حربا
ز موج خویش بود تازیانه از صائب تبریزی غزل 838
1. ز موج خویش بود تازیانه ریگ روان را
چه حاجت است محرک، ز دست رفته عنان را؟
ز راستی نبود خجلتی گشاده از صائب تبریزی غزل 839
1. ز راستی نبود خجلتی گشاده جبین را
که نقش راست نسازد سیاه روی نگین را
ز جوش عشق شود با قوام، شیره از صائب تبریزی غزل 840
1. ز جوش عشق شود با قوام، شیره جان‌ها
ز عقل پا به رکاب سفر شوند روان‌ها
اندیشه نبود عشق را از موجه از صائب تبریزی غزل 841
1. اندیشه نبود عشق را از موجه شمشیرها
سیر چراغان می کند مجنون ز چشم شیرها
دارند اگر سررشته‌ای در از صائب تبریزی غزل 842
1. دارند اگر سررشته‌ای در کف به ظاهر چنگ‌ها
در پنجه مطرب بود سررشته آهنگ‌ها
ای دفتر حسن ترا فهرست خط از صائب تبریزی غزل 843
1. ای دفتر حسن ترا فهرست خط و خال‌ها
تفصیل‌ها پنهان شده در پرده اجمال‌ها
به دوش توکل منه بار خود از صائب تبریزی غزل 844
1. به دوش توکل منه بار خود را
ولی نعمت خویش کن کار خود را