با زلف کار نیست رخ یار دیده از صائب تبریزی غزل 738
1. با زلف کار نیست رخ یار دیده را
ره می گزد چو مار، به منزل رسیده را
طاقت کجاست روی عرقناک از صائب تبریزی غزل 739
1. طاقت کجاست روی عرقناک دیده را؟
آرام نیست کشتی طوفان رسیده را
خال لب تو راهنمایی است از صائب تبریزی غزل 740
1. خال لب تو راهنمایی است بوسه را
این عقده، طرفه عقده گشایی است بوسه را
گیرم چگونه زان بت طناز از صائب تبریزی غزل 741
1. گیرم چگونه زان بت طناز بوسه را؟
کز خود کند مضایقه از ناز بوسه را
دل خود به خود شکسته شود از صائب تبریزی غزل 742
1. دل خود به خود شکسته شود عشق پیشه را
سنگ است در بغل می پر زور شیشه را
دایم ز نازکی است دل افگار از صائب تبریزی غزل 743
1. دایم ز نازکی است دل افگار شیشه را
خون می چکد مدام ز گفتار شیشه را
مگذار بر زمین دل شبها پیاله از صائب تبریزی غزل 744
1. مگذار بر زمین دل شبها پیاله را
از باده برگ لاله کن این داغ لاله را
دادم ز شور عشق به سیلاب از صائب تبریزی غزل 745
1. دادم ز شور عشق به سیلاب خانه را
کردم به خارخار بدل آشیانه را
از خصم کجروست چه غم راست از صائب تبریزی غزل 746
1. از خصم کجروست چه غم راست خانه را؟
تیر کج است آیه رحمت نشانه را
افتادگی برآورد از خاک از صائب تبریزی غزل 747
1. افتادگی برآورد از خاک دانه را
گردنکشی به خاک نشاند نشانه را
پروای مرگ نیست گدای برهنه از صائب تبریزی غزل 748
1. پروای مرگ نیست گدای برهنه را
سیل آب زندگی است سرای برهنه را
روشن ز داغ های نهان ساز از صائب تبریزی غزل 749
1. روشن ز داغ های نهان ساز سینه را
از پشت، رو شناس کن این آبگینه را