نتوان به خواب کرد مسخر از صائب تبریزی غزل 714
1. نتوان به خواب کرد مسخر خیال را
جز پیچ و تاب نیست کمند این غزال را
در کوی عشق ره نبود جبرئیل از صائب تبریزی غزل 715
1. در کوی عشق ره نبود جبرئیل را
پی کرده است تیزی این ره دلیل را
عارف متابعت نکند قال و از صائب تبریزی غزل 716
1. عارف متابعت نکند قال و قیل را
بانگ درا به کار نیاید دلیل را
در گردش آورید می لعل فام از صائب تبریزی غزل 717
1. در گردش آورید می لعل فام را
زین بیش خشک لب مپسندید جام را
پیچیده است دست تو دست کلیم از صائب تبریزی غزل 718
1. پیچیده است دست تو دست کلیم را
در حقه کرده لعل تو در یتیم را
شد استخوان ز دور فلک توتیا از صائب تبریزی غزل 719
1. شد استخوان ز دور فلک توتیا مرا
باری دگر نماند درین آسیا مرا
غمگین نیم که خلق شمارند از صائب تبریزی غزل 720
1. غمگین نیم که خلق شمارند بد مرا
نزدیک می کند به خدا، دست رد مرا
می در پیاله خون جگر می شود از صائب تبریزی غزل 721
1. می در پیاله خون جگر می شود مرا
باد مراد، موج خطر می شود مرا
سودا به کوه و دشت صلا می از صائب تبریزی غزل 722
1. سودا به کوه و دشت صلا می دهد مرا
هر لاله ای پیاله جدا می دهد مرا
از آفتاب عشق نگردید رنگ از صائب تبریزی غزل 723
1. از آفتاب عشق نگردید رنگ من
آتش چه پختگی به ثمر می دهد مرا؟
ابروی او نرفت ز مد نظر مرا از صائب تبریزی غزل 724
1. ابروی او نرفت ز مد نظر مرا
در زیر تیغ، زندگی آمد بسر مرا
پیچیده درد هجر تو بر یکدگر از صائب تبریزی غزل 725
1. پیچیده درد هجر تو بر یکدگر مرا
شاید غلط به نامه کند نامه بر مرا