آتش به خرمن از گل باغی ندیده ای از صائب تبریزی غزل 6907
1. آتش به خرمن از گل باغی ندیده ای
جوش جنون ز چشمه داغی ندیده ای
ما را بس است سلسله جنبان اشاره ای از صائب تبریزی غزل 6908
1. ما را بس است سلسله جنبان اشاره ای
کافی است بزم سوختگان را شراره ای
آن را که هست گردش چشم غزاله ای از صائب تبریزی غزل 6909
1. آن را که هست گردش چشم غزاله ای
در کار نیست رطل گران و پیاله ای
ای شمع طور از آتش حسنت زبانه‌ای از صائب تبریزی غزل 6910
1. ای شمع طور از آتش حسنت زبانه‌ای
عالم به دور زلف تو زنجیرخانه‌ای
ای جان به قید گنبد خضرا چگونه‌ای؟ از صائب تبریزی غزل 6911
1. ای جان به قید گنبد خضرا چگونه‌ای؟
ای باده در شکنجه مینا چگونه‌ای؟
طفلی کز او مراست تمنای آشتی از صائب تبریزی غزل 6912
1. طفلی کز او مراست تمنای آشتی
دارد به جنگ رغبت حلوای آشتی
ای زلف مشکبار تو از رحمت آیتی از صائب تبریزی غزل 6913
1. ای زلف مشکبار تو از رحمت آیتی
وز لعل آبدار تو کوثر روایتی
ای حسن خط ز مصحف روی تو آیتی از صائب تبریزی غزل 6914
1. ای حسن خط ز مصحف روی تو آیتی
از خوبی تو قصه یوسف حکایتی
ای دل مرا به عالم امکان چه می بری؟ از صائب تبریزی غزل 6915
1. ای دل مرا به عالم امکان چه می بری؟
دیوانه را به حلقه طفلان چه می بری؟
حیف است عمر صرف تماشا کند کسی از صائب تبریزی غزل 6916
1. حیف است عمر صرف تماشا کند کسی
چون باز بی شکار نظر وا کند کسی
بر مردم زمانه چه رحمت کند، کسی؟ از صائب تبریزی غزل 6917
1. بر مردم زمانه چه رحمت کند، کسی؟
با بی مروتان چه مروت کند کسی؟
قطع نظر چگونه ز جانان کند، کسی؟ از صائب تبریزی غزل 6918
1. قطع نظر چگونه ز جانان کند، کسی؟
از ماه مصر آینه پنهان کند، کسی