همین نه در نظر ای سیمبر از صائب تبریزی غزل 6883
1. همین نه در نظر ای سیمبر نمی آیی
ز سرکشی تو به اندیشه درنمی آیی
فکنده شور محبت مرا به از صائب تبریزی غزل 6884
1. فکنده شور محبت مرا به صحرایی
که موج می زند از هر کنار دریایی
گرفته است مرا در میان از صائب تبریزی غزل 6885
1. گرفته است مرا در میان تماشایی
که در خیال نیاورده هیچ بینایی
ز حسن شوخ تو نظاره تماشایی از صائب تبریزی غزل 6886
1. ز حسن شوخ تو نظاره تماشایی
سفینه ای است که گردیده است دریایی
نماند دشت جنون را رمیده از صائب تبریزی غزل 6887
1. نماند دشت جنون را رمیده آهویی
که پیش وحشت من ته نکرد زانویی
ای آن که دل به ابروی پیوسته از صائب تبریزی غزل 6888
1. ای آن که دل به ابروی پیوسته بسته‌ای
غافل مشو که در ته طاق شکسته‌ای
ای آن که دل به دولت بیدار از صائب تبریزی غزل 6889
1. ای آن که دل به دولت بیدار بسته ای
در راه برق، سد خس و خار بسته ای
از زهر چشم، چشم من زار از صائب تبریزی غزل 6890
1. از زهر چشم، چشم من زار بسته ای
راه عیادت از چه به بیمار بسته ای؟
طومار عمر طی شد و غافل از صائب تبریزی غزل 6891
1. طومار عمر طی شد و غافل نشسته ای
برخاست شور حشر و تو کاهل نشسته ای
ای صید پیشه ای که دل از از صائب تبریزی غزل 6892
1. ای صید پیشه ای که دل از ما گرفته ای
بر خویشتن ببال که عنقا گرفته ای
روی زمین به زلف معنبر از صائب تبریزی غزل 6893
1. روی زمین به زلف معنبر گرفته ای
با این سپه چه ملک محقر گرفته ای
از مردمان اگر چه کناری از صائب تبریزی غزل 6894
1. از مردمان اگر چه کناری گرفته ای
این گوشه را برای شکاری گرفته ای