اگر مقید کسب هوا نمی گردی از صائب تبریزی غزل 6848
1. اگر مقید کسب هوا نمی گردی
حباب وار ز دریا جدا نمی گردی
دل مرا به نگاهی ز من برآوردی از صائب تبریزی غزل 6849
1. دل مرا به نگاهی ز من برآوردی
سخن نکرده مرا از سخن برآوردی
هزار عقد محبت به این و از صائب تبریزی غزل 6850
1. هزار عقد محبت به این و آن بندی
همین به کشتن من تیغ بر میان بندی
اگر سرای جهان در خور سزا از صائب تبریزی غزل 6851
1. اگر سرای جهان در خور سزا بودی
ز خوان رزق شکر روزی هما بودی
اگر نسیم سحرگاه مهربان از صائب تبریزی غزل 6852
1. اگر نسیم سحرگاه مهربان بودی
ز بوی گل قفسم رشک گلستان بودی
غم دو دیده پر خون ما کجا از صائب تبریزی غزل 6853
1. غم دو دیده پر خون ما کجا داری؟
به سرمه چشمی و چشمی به توتیا داری
ز برگریز، دل بی قرار ازان از صائب تبریزی غزل 6854
1. ز برگریز، دل بی قرار ازان داری
که غافلی ز بهاری که در خزان داری
دگر چه شد که به عشاق سرگران از صائب تبریزی غزل 6855
1. دگر چه شد که به عشاق سرگران بودی؟
چو لاله حرف جگرسوز در دهان داری
هزار حیف که از رهگذار از صائب تبریزی غزل 6856
1. هزار حیف که از رهگذار بی بصری
نیافتم خبری از جهان بی خبری
درین حدیقه پر میوه تا از صائب تبریزی غزل 6857
1. درین حدیقه پر میوه تا جگر نخوری
ز نخل زندگی خویشتن ثمر نخوری
دگر چه شد که ز حالم خبر از صائب تبریزی غزل 6858
1. دگر چه شد که ز حالم خبر نمی گیری
ز بوسه نام مرا در شکر نمی گیری
مآل تیغ زبان نیست غیر از صائب تبریزی غزل 6859
1. مآل تیغ زبان نیست غیر سربازی
به زیر تیغ کنی چند گردن افرازی؟