کوش تا دل به تماشای جهان از صائب تبریزی غزل 6812
1. کوش تا دل به تماشای جهان نگذاری
داغ افسوس بر آیینه جان نگذاری
بیخبر شو ز جهان گر خبری از صائب تبریزی غزل 6813
1. بیخبر شو ز جهان گر خبری می گیری
چون گل از پوست برآ گر ثمری می گیری
تا کی از خواب گران پرده از صائب تبریزی غزل 6814
1. تا کی از خواب گران پرده دولت سازی؟
چشمه خضر نهان در دل ظلمت سازی
چه بر این آتش هستی چو دخان از صائب تبریزی غزل 6815
1. چه بر این آتش هستی چو دخان می لرزی؟
چون شرر بر سر این خرده جان می لرزی؟
نیست پروای بهارم، من از صائب تبریزی غزل 6816
1. نیست پروای بهارم، من و کنج قفسی
که برآرم به فراغت ز ته دل نفسی
بوسه از کنج لب یار نخورده از صائب تبریزی غزل 6817
1. بوسه از کنج لب یار نخورده است کسی
ره به گنجینه اسرار نبرده است کسی
در سر مرده دلان شور ندیده از صائب تبریزی غزل 6818
1. در سر مرده دلان شور ندیده است کسی
نفس گرم ز کافور ندیده است کسی
غوطه در خاک زند دل ز گریبان از صائب تبریزی غزل 6819
1. غوطه در خاک زند دل ز گریبان کسی
ناله در خون تپد از شوخی مژگان کسی
خارخاری به دل افتاده از صائب تبریزی غزل 6820
1. خارخاری به دل افتاده ز مژگان کسی
که نپیچیده نگاهش به رگ جان کسی
آنچه من یافتم از چهره از صائب تبریزی غزل 6821
1. آنچه من یافتم از چهره زیبای کسی
به دو عالم ندهم ذوق تماشای کسی
نه چنان دانه دل سوخت ز از صائب تبریزی غزل 6822
1. نه چنان دانه دل سوخت ز سودای کسی
که شود سبز ز آب رخ زیبای کسی
چند در فکر سرا و غم منزل از صائب تبریزی غزل 6823
1. چند در فکر سرا و غم منزل باشی؟
گذرد قافله عمر و تو غافل باشی