در کدامین چمن ای سرو به بار آمده‌ای؟ از صائب تبریزی غزل 6800
1. در کدامین چمن ای سرو به بار آمده‌ای؟
که رباینده‌تر از خواب بهار آمده‌ای
دلربایانه دگر بر سر ناز آمده‌ای از صائب تبریزی غزل 6801
1. دلربایانه دگر بر سر ناز آمده‌ای
از دل من چه به جا مانده که باز آمده‌ای
ای که از بی‌بصران راه خدا می‌طلبی از صائب تبریزی غزل 6802
1. ای که از بی‌بصران راه خدا می‌طلبی
چشم بگشای که از کور عصا می‌طلبی
نی خود را بشکن گر شکری می طلبی از صائب تبریزی غزل 6803
1. نی خود را بشکن گر شکری می طلبی
برگ از خود بفشان گر ثمری می طلبی
می گزد راحتم ای خار مغیلان مددی از صائب تبریزی غزل 6804
1. می گزد راحتم ای خار مغیلان مددی
پایم از دست شد ای خضر بیابان مددی
چه ثمر می دهد آن دل که نه آبش کردی؟ از صائب تبریزی غزل 6805
1. چه ثمر می دهد آن دل که نه آبش کردی؟
به کجا می رسد آن پا که به خوابش کردی؟
نیست چون صبح ترا جز نفس معدودی از صائب تبریزی غزل 6806
1. نیست چون صبح ترا جز نفس معدودی
چه کنی چون دل شب تیره اش از هر دودی؟
عیب صاحب هنران چند به بازار آری؟ از صائب تبریزی غزل 6807
1. عیب صاحب هنران چند به بازار آری؟
چند ازان گلبن پر گل کف پر خار آری؟
اگر از موج خطر چشم به ساحل داری از صائب تبریزی غزل 6808
1. اگر از موج خطر چشم به ساحل داری
در دل بحر همان آینه در گل داری
پرده بردار ز رخسار که دیدن داری از صائب تبریزی غزل 6809
1. پرده بردار ز رخسار که دیدن داری
سربرآور ز گریبان که دمیدن داری
رخصت بوسه اگر از لب جامی داری از صائب تبریزی غزل 6810
1. رخصت بوسه اگر از لب جامی داری
تلخ منشین که عجب عیش مدامی داری
هر کس از اهل نظر را به بیانی داری از صائب تبریزی غزل 6811
1. هر کس از اهل نظر را به بیانی داری
چشم بد دور که خوش تیغ زبانی داری