از موج گریه ما بر فلک اختر از صائب تبریزی غزل 6765
1. از موج گریه ما بر فلک اختر کند بازی
ز شور قلزم ما در صدف گوهر کند بازی
مرا چون دیگران گرزان از صائب تبریزی غزل 6766
1. مرا چون دیگران گرزان که اسبابی نشد روزی
به این شادم که دل را پرده خوابی نشد روزی
چه در طول امل از حرص بی از صائب تبریزی غزل 6767
1. چه در طول امل از حرص بی باکانه آویزی؟
به این زلف پریشان هر نفس چون شانه آویزی
ز عاشق حرف درد و داغ پرس، از صائب تبریزی غزل 6768
1. ز عاشق حرف درد و داغ پرس، از دل چه می‌پرسی
حدیث راه بسیار است از منزل چه می‌پرسی؟
فلک یک حلقه چشم است اگر از صائب تبریزی غزل 6769
1. فلک یک حلقه چشم است اگر صاحب نظر باشی
تویی آن چشم را مردم اگر روشن گهر باشی
چون طفلان کس به هر افسانه از صائب تبریزی غزل 6770
1. چون طفلان کس به هر افسانه تا کی واکند گوشی؟
کند پرپنبه غفلت اگر پیدا کند گوشی
ازان پیچیده ام همچو صدا از صائب تبریزی غزل 6771
1. ازان پیچیده ام همچو صدا در ظرف خاموشی
که نتواند نهاد انگشت کس بر حرف خاموشی
نگه چون شمع درگیرد ز روی از صائب تبریزی غزل 6772
1. نگه چون شمع درگیرد ز روی روشن ساقی
ید بیضا شود دست از بیاض گردن ساقی
حجاب جسم را از پیش جان از صائب تبریزی غزل 6773
1. حجاب جسم را از پیش جان بردار ای ساقی
مرا مگذار زیر این کهن دیوار ای ساقی
به شکر این که داری دست از صائب تبریزی غزل 6774
1. به شکر این که داری دست بر میخانه ای ساقی
مرا از دست غم بستان به یک پیمانه ای ساقی
ز جویای سخن گر این چنین از صائب تبریزی غزل 6775
1. ز جویای سخن گر این چنین گردد جهان خالی
ز مرغان سخنگو هم شود هندوستان خالی
مکن با ارتکاب جرم اظهار از صائب تبریزی غزل 6776
1. مکن با ارتکاب جرم اظهار پشیمانی
چه لازم با دروغ آمیختن آلوده دامانی؟