صبر کن بر آب تلخ و شور تا از صائب تبریزی غزل 6729
1. صبر کن بر آب تلخ و شور تا گوهر شوی
سرمپیچ از ترک سر تا صاحب افسر شوی
ترک عجب و کبر کن تا قبله از صائب تبریزی غزل 6730
1. ترک عجب و کبر کن تا قبله عالم شوی
سیرت ابلیس را بگذار تا آدم شوی
سرمپیچ از داغ تا سرحلقه از صائب تبریزی غزل 6731
1. سرمپیچ از داغ تا سرحلقه مردان شوی
در سیاهی غوطه زن تا چشمه حیوان شوی
سر به جیب فکر بر تا از فلک از صائب تبریزی غزل 6732
1. سر به جیب فکر بر تا از فلک بیرون شوی
بر کمی زن تا چو ماه عید روزافزون شوی
شکوه ای دارم به شرط آن از صائب تبریزی غزل 6733
1. شکوه ای دارم به شرط آن که پنهان بشنوی
پیش ازان کز من خبر در کافرستان بشنوی
خنده بیجا مزن تا طعن بیجا از صائب تبریزی غزل 6734
1. خنده بیجا مزن تا طعن بیجا نشنوی
پا منه بیرون ز راه شرم تا پا نشنوی
خار دیوارست چون از اشک از صائب تبریزی غزل 6735
1. خار دیوارست چون از اشک شد مژگان تهی
ابر بی باران بود دستی که شد ز احسان تهی
جام هیهات است از صهبا از صائب تبریزی غزل 6736
1. جام هیهات است از صهبا کند پهلو تهی
این حبابی نیست کز دریا کند پهلو تهی
از بلند و پست نبود چاره از صائب تبریزی غزل 6737
1. از بلند و پست نبود چاره تا گرد رهی
گرد هستی برفشان از خود اگر مرد رهی
چمن را داغ دارد رویت از از صائب تبریزی غزل 6738
1. چمن را داغ دارد رویت از گلهای پی در پی
ز ریحان های جان پرور، ز سنبلهای پی در پی
نباشد دولت بیدار را چون از صائب تبریزی غزل 6739
1. نباشد دولت بیدار را چون انقلاب از پی؟
که دارد شبنم این باغ چشم آفتاب از پی
مرا از عشق داغی بر دل افگار از صائب تبریزی غزل 6740
1. مرا از عشق داغی بر دل افگار بایستی
چراغی بر سر بالین این بیمار بایستی