جامه زرین نگردد جمع با سیمین تنی از صائب تبریزی غزل 6717
1. جامه زرین نگردد جمع با سیمین تنی
یوسف از چه برنمی آید ز بی پیراهنی
برد شبنم را برون از باغ، چشم روشنی از صائب تبریزی غزل 6718
1. برد شبنم را برون از باغ، چشم روشنی
با دل روشن تو محو آب و رنگ گلشنی
ای ز رویت برق عالمسوز در هر خرمنی از صائب تبریزی غزل 6719
1. ای ز رویت برق عالمسوز در هر خرمنی
وز نسیم جلوه ات هر آتشی را دامنی
گریه ها در چشم تر دارم تماشاکردنی از صائب تبریزی غزل 6720
1. گریه ها در چشم تر دارم تماشاکردنی
در صدف چندین گهر دارم تماشاکردنی
حیرتی از چشم مست یار دارم دیدنی از صائب تبریزی غزل 6721
1. حیرتی از چشم مست یار دارم دیدنی
خوابها در دیده بیدار دارم دیدنی
بی تائمل صرف نقد وقت در دنیا کنی از صائب تبریزی غزل 6722
1. بی تائمل صرف نقد وقت در دنیا کنی
چون به کار حق رسی امروز را فردا کنی
چند اسباب اقامت جمع در عالم کنی؟ از صائب تبریزی غزل 6723
1. چند اسباب اقامت جمع در عالم کنی؟
ریشه تا کی در زمین عاریت محکم کنی؟
تا به کی دل را سیاه از نعمت الوان کنی؟ از صائب تبریزی غزل 6724
1. تا به کی دل را سیاه از نعمت الوان کنی؟
چند در زنگار این آیینه را پنهان کنی؟
ای که فکر چاره بیماری دل می‌کنی از صائب تبریزی غزل 6725
1. ای که فکر چاره بیماری دل می‌کنی
نسبت خود را به چشم یار باطل می‌کنی
در عمارت زندگانی چند باطل می‌کنی؟ از صائب تبریزی غزل 6726
1. در عمارت زندگانی چند باطل می‌کنی؟
رفته‌ای از کار تا سامان منزل می‌کنی
من به حال مرگ و تو درمان دشمن می کنی از صائب تبریزی غزل 6727
1. من به حال مرگ و تو درمان دشمن می کنی
این ستم ها چیست ای بی درد بر من می کنی؟
پشت پا زن بر دو عالم تا فلک پیما شوی از صائب تبریزی غزل 6728
1. پشت پا زن بر دو عالم تا فلک پیما شوی
از سر دنیا و دین برخیز تا رعنا شوی