بی تأمل زینهار از نقطه از صائب تبریزی غزل 6670
1. بی تأمل زینهار از نقطه دل نگذری
زین سواد اعظم اسرار غافل نگذری
گر به چشم پاک در صنع الهی از صائب تبریزی غزل 6671
1. گر به چشم پاک در صنع الهی بنگری
کعبه مقصود را در هر سیاهی بنگری
می کند تن هم دل بی تاب را از صائب تبریزی غزل 6672
1. می کند تن هم دل بی تاب را گردآوری
مشت خاکی گر کند سیلاب را گردآوری
دل چسان غم های جانان را از صائب تبریزی غزل 6673
1. دل چسان غم های جانان را کند گردآوری؟
چون حبابی بحر عمان را کند گردآوری؟
فرصتی کو تا دل از دنیا از صائب تبریزی غزل 6674
1. فرصتی کو تا دل از دنیا کنم گردآوری؟
چند روزی توشه عقبی کنم گردآوری
چون گل رعنا در ایام بهاران از صائب تبریزی غزل 6675
1. چون گل رعنا در ایام بهاران سعی کن
کز دل پرخون و از رنگ خزانی برخوری
از فنای پیکر خاکی چرا از صائب تبریزی غزل 6676
1. از فنای پیکر خاکی چرا خون می خوری؟
از شکست خم چرا غم ای فلاطون می خوری؟
یاد دارد تخت شاهان قلزم از صائب تبریزی غزل 6677
1. یاد دارد تخت شاهان قلزم خضرا بسی
سرنگون گردیده زین کشتی درین دریا بسی
زیر پای چرخ کجرفتار چون از صائب تبریزی غزل 6678
1. زیر پای چرخ کجرفتار چون خوابد کسی؟
در ره این سیل بی زنهار چون خوابد کسی؟
دل چه افتاده است در این از صائب تبریزی غزل 6679
1. دل چه افتاده است در این خاکدان بندد کسی؟
در تنور سرد از بهر چه نان بندد کسی؟
تکیه چند از ضعف بر دوش از صائب تبریزی غزل 6680
1. تکیه چند از ضعف بر دوش عصا دارد کسی؟
این بنای سست را تا کی بپا دارد کسی؟
شوق اگر شهپر شود پروا از صائب تبریزی غزل 6681
1. شوق اگر شهپر شود پروا نمی دارد کسی
همچو موج اندیشه از دریا نمی دارد کسی