بریده نعل ز عشق که بر جگر لاله؟ از صائب تبریزی غزل 6610
1. بریده نعل ز عشق که بر جگر لاله؟
به سنبل که سیه کرده چشم تر لاله؟
روشن ز نور صدق بود جان صبحگاه از صائب تبریزی غزل 6611
1. روشن ز نور صدق بود جان صبحگاه
بی وجه نیست چهره خندان صبحگاه
از اشک ماست پاکی دامان صبحگاه از صائب تبریزی غزل 6612
1. از اشک ماست پاکی دامان صبحگاه
از آه سرد ماست رگ جان صبحگاه
در جسم خاکسار مرا جان سوخته از صائب تبریزی غزل 6613
1. در جسم خاکسار مرا جان سوخته
باشد سفال تشنه و ریحان سوخته
لاله است این که از جگر خاک سرزده؟ از صائب تبریزی غزل 6614
1. لاله است این که از جگر خاک سرزده؟
یا لیلی است سر ز سیه خانه برزده
ای عالم از ظهور صفاتت عیان شده از صائب تبریزی غزل 6615
1. ای عالم از ظهور صفاتت عیان شده
بست و گشاد دست تو دریا و کان شده
خط غبار گرد رخ یار آمده از صائب تبریزی غزل 6616
1. خط غبار گرد رخ یار آمده
خورشید حسن بر سر دیوار آمده
جام صبوح خورده ز خلوت برآمده از صائب تبریزی غزل 6617
1. جام صبوح خورده ز خلوت برآمده
پرشورتر ز صبح قیامت برآمده
تا سبزه خط از لب جانان برآمده از صائب تبریزی غزل 6618
1. تا سبزه خط از لب جانان برآمده
آه از نهاد چشمه حیوان برآمده
چون غافل است دل ز حق از دل چه فایده؟ از صائب تبریزی غزل 6619
1. چون غافل است دل ز حق از دل چه فایده؟
بی لیلی از نظاره محمل چه فایده؟
آن را که نیست دلبری از دل چه فایده؟ از صائب تبریزی غزل 6620
1. آن را که نیست دلبری از دل چه فایده؟
جایی که برق نیست ز حاصل چه فایده؟
محجوب را ز صحبت جانان چه فایده؟ از صائب تبریزی غزل 6621
1. محجوب را ز صحبت جانان چه فایده؟
پوشیده چشم را ز گلستان چه فایده؟