مگر در باغ راه جلوه جانانه افتاده؟ از صائب تبریزی غزل 6587
1. مگر در باغ راه جلوه جانانه افتاده؟
که از مستی ز دست شاخ گل پیمانه افتاده
شنیدم آه گرمی با تو گستاخانه سرکرده از صائب تبریزی غزل 6588
1. شنیدم آه گرمی با تو گستاخانه سرکرده
به جسم نازکت بیماری چشمت اثر کرده
که یارب گرم در رخسار آن نازک میان دیده؟ از صائب تبریزی غزل 6589
1. که یارب گرم در رخسار آن نازک میان دیده؟
که آن موی کمر چون موی آتش دیده پیچیده
می دهد عشق به شمشیر صلا بسم الله از صائب تبریزی غزل 6590
1. می دهد عشق به شمشیر صلا بسم الله
تازه کن جانی ازین آب بقا بسم الله
خنکی در اسد از مهر جهانگیر مخواه از صائب تبریزی غزل 6591
1. خنکی در اسد از مهر جهانگیر مخواه
نفس سرد ز کام و دهن شیر مخواه
سرو من طرح نو انداخته ای یعنی چه؟ از صائب تبریزی غزل 6592
1. سرو من طرح نو انداخته ای یعنی چه؟
جامه را فاخته ای ساخته ای یعنی چه؟
یارب آشفتگی زلف به دستارش ده از صائب تبریزی غزل 6593
1. یارب آشفتگی زلف به دستارش ده
چشم بیمار بگیر و دل بیمارش ده
چه شبی بود که آن نرگس خواب آلوده از صائب تبریزی غزل 6594
1. چه شبی بود که آن نرگس خواب آلوده
دست در گردنم انداخت شراب آلوده
به ستم کی رود از جای دل غم دیده؟ از صائب تبریزی غزل 6595
1. به ستم کی رود از جای دل غم دیده؟
این سپندی است که مرگ بسی آتش دیده
به جان رسید دل روشنم ز بخت سیاه از صائب تبریزی غزل 6596
1. به جان رسید دل روشنم ز بخت سیاه
کند درازی شب عمر شمع را کوتاه
ز آستان تو کرد آن که پای ما کوتاه از صائب تبریزی غزل 6597
1. ز آستان تو کرد آن که پای ما کوتاه
به تیغ، رشته عمرش کند قضا کوتاه!