هر که چون شبنم گل پاک بود گوهر او از صائب تبریزی غزل 6504
1. هر که چون شبنم گل پاک بود گوهر او
چمن آرا کند از دامن گل بستر او
برخوری زان لب میگون که ز اندیشه او از صائب تبریزی غزل 6505
1. برخوری زان لب میگون که ز اندیشه او
مست شد عالم و مهرست همان شیشه او
کشت بی خوشه خجالت کشد از روی درو از صائب تبریزی غزل 6506
1. کشت بی خوشه خجالت کشد از روی درو
مفکن ای تیغ اجل بر من بیدل پرتو
نه خط است این که دمید از لب جان پرور تو از صائب تبریزی غزل 6507
1. نه خط است این که دمید از لب جان پرور تو
که به دل بردن ما بست کمر شکر تو
چشم را خیره کند پرتو زیبایی تو از صائب تبریزی غزل 6508
1. چشم را خیره کند پرتو زیبایی تو
من و از دور تماشای تماشایی تو
چرب نرمی ز رقیبان ستمکار مجو از صائب تبریزی غزل 6509
1. چرب نرمی ز رقیبان ستمکار مجو
گل بی خار ز خار سر دیوار مجو
کی دوبین می شود از سایه تماشایی سرو؟ از صائب تبریزی غزل 6510
1. کی دوبین می شود از سایه تماشایی سرو؟
هر سیه رو نشود پرده یکتایی سرو
از سر کوی قناعت به در شاه مرو از صائب تبریزی غزل 6511
1. از سر کوی قناعت به در شاه مرو
چون خسیسان ز پی مال و زر و جاه مرو
ای دل غافل از اسباب جهان دست بشو از صائب تبریزی غزل 6512
1. ای دل غافل از اسباب جهان دست بشو
از ثبات قدم ریگ روان دست بشو
بیا که سوخت مرا هجر بی مروت تو از صائب تبریزی غزل 6513
1. بیا که سوخت مرا هجر بی مروت تو
کباب کرد مرا درد و داغ فرقت تو
عنان به طول امل داده ای دریغ از تو از صائب تبریزی غزل 6514
1. عنان به طول امل داده ای دریغ از تو
به کوچه غلط افتاده ای دریغ از تو