گر محو ز خاطر شود اندیشه مردن از صائب تبریزی غزل 6420
1. گر محو ز خاطر شود اندیشه مردن
ممکن بود از دل غم صدساله ستردن
بی آب نگردد گهر حسن ز دیدن از صائب تبریزی غزل 6421
1. بی آب نگردد گهر حسن ز دیدن
باریک نگردد لب ساغر ز مکیدن
خونابه درد از دل غم پیشه طلب کن از صائب تبریزی غزل 6422
1. خونابه درد از دل غم پیشه طلب کن
آن باده گلرنگ ازین شیشه طلب کن
اندیشه زاد از سر بی مغز بدر کن از صائب تبریزی غزل 6423
1. اندیشه زاد از سر بی مغز بدر کن
چون ماه تمام از دل خود زادسفر کن
در عشق اگر صادقی از قرب حذر کن از صائب تبریزی غزل 6424
1. در عشق اگر صادقی از قرب حذر کن
چون آینه از دور قناعت به نظر کن
دزدیده در آن ابروی پیوسته نظر کن از صائب تبریزی غزل 6425
1. دزدیده در آن ابروی پیوسته نظر کن
زنهار ازین دزد کمربسته حذر کن
از زلف پر از پیچ و خم یار حذر کن از صائب تبریزی غزل 6426
1. از زلف پر از پیچ و خم یار حذر کن
هر چند فسونسازی ازین مار حذر کن
جانا که ترا گفت که ترک می و نی کن؟ از صائب تبریزی غزل 6427
1. جانا که ترا گفت که ترک می و نی کن؟
بردار لب از ساغر و خون در دل می کن
ای دل به خرابات حقیقت گذری کن از صائب تبریزی غزل 6428
1. ای دل به خرابات حقیقت گذری کن
خود را به دو پیمانه جهان دگری کن
لب تشنگی حرص ندارد جگر من از صائب تبریزی غزل 6429
1. لب تشنگی حرص ندارد جگر من
خشک از قدح شیر برآید شکر من
هر چند به ظاهر چون روان در بدنم من از صائب تبریزی غزل 6430
1. هر چند به ظاهر چون روان در بدنم من
چون معنی بیگانه غریب وطنم من
از داغ بود چهره افروخته من از صائب تبریزی غزل 6431
1. از داغ بود چهره افروخته من
گردد ز شرر زنده دل سوخته من