مباش درصدد بی شمار خندیدن از صائب تبریزی غزل 6325
1. مباش درصدد بی شمار خندیدن
که صبح باخت نفس از دوبار خندیدن
مکن تعجب اگر شد چراغ ما روشن از صائب تبریزی غزل 6326
1. مکن تعجب اگر شد چراغ ما روشن
چراغ زنده دلان را کند خدا روشن
چنان که سرمه سواد نظر کند روشن از صائب تبریزی غزل 6327
1. چنان که سرمه سواد نظر کند روشن
مرا نظاره خط چشم تر کند روشن
ز نور شمع چه مقدار جا شود روشن؟ از صائب تبریزی غزل 6328
1. ز نور شمع چه مقدار جا شود روشن؟
خوش آن چراغ کز او هر سرا شود روشن
مرا ز لاله چراغ نظر شود روشن از صائب تبریزی غزل 6329
1. مرا ز لاله چراغ نظر شود روشن
ز قرب سوخته جانان شرر شود روشن
رواق چرخ شد از شمع کلک من روشن از صائب تبریزی غزل 6330
1. رواق چرخ شد از شمع کلک من روشن
که دیده است ز یک شمع نه لگن روشن؟
نظر به زلف و خط آن بهشت سیما کن از صائب تبریزی غزل 6331
1. نظر به زلف و خط آن بهشت سیما کن
شکسته قلم صنع را تماشا کن
به آب و گل چه فرو رفته ای نظر وا کن از صائب تبریزی غزل 6332
1. به آب و گل چه فرو رفته ای نظر وا کن
ازین خرابه چو سیلاب رو به دریا کن
شکوه عشق جهانگیر را تماشا کن از صائب تبریزی غزل 6333
1. شکوه عشق جهانگیر را تماشا کن
دلی ز سنگ کن این شیر را تماشا کن
حضور می طلبی سینه را مصفا کن از صائب تبریزی غزل 6334
1. حضور می طلبی سینه را مصفا کن
گهر پرست تو گنجینه را مصفا کن
بپوش چشم ز وضع جهان و عشرت کن از صائب تبریزی غزل 6335
1. بپوش چشم ز وضع جهان و عشرت کن
ببند در به رخ کاینات و وحدت کن
دمید صبح، سر از خواب بیخودی برکن از صائب تبریزی غزل 6336
1. دمید صبح، سر از خواب بیخودی برکن
ز اشک گرم می آتشین به ساغر کن