فاش خواهد شد ز آهم عشق پنهان باختن از صائب تبریزی غزل 5992
1. فاش خواهد شد ز آهم عشق پنهان باختن
ز اضطراب شمع من گل می کند جان باختن
از بصیرت نیست دنبال تمنا تاختن از صائب تبریزی غزل 5993
1. از بصیرت نیست دنبال تمنا تاختن
همچو طفلان هر طرف بهر تماشا تاختن
چند چون خامان نظر بر ماهتاب انداختن؟ از صائب تبریزی غزل 5994
1. چند چون خامان نظر بر ماهتاب انداختن؟
تا کی این مشت نمک در چشم خواب انداختن؟
گر چو غواصان توانی پای از سر ساختن از صائب تبریزی غزل 5995
1. گر چو غواصان توانی پای از سر ساختن
می توانی جیب و دامن پرز گوهر ساختن
چند بزم باده پنهان از حریفان ساختن؟ از صائب تبریزی غزل 5996
1. چند بزم باده پنهان از حریفان ساختن؟
خویش را آراستن، آیینه پنهان ساختن
آن خرابم کز زبانم حرف نتوان ساختن از صائب تبریزی غزل 5997
1. آن خرابم کز زبانم حرف نتوان ساختن
بیش ازین ما را مروت نیست ویران ساختن
تا چون درویشان توان با گاه گاهی ساختن از صائب تبریزی غزل 5998
1. تا چون درویشان توان با گاه گاهی ساختن
از سبک مغزی است با زرین کلاهی ساختن
دل به حرف پوچ تا کی شاد خواهی ساختن؟ از صائب تبریزی غزل 5999
1. دل به حرف پوچ تا کی شاد خواهی ساختن؟
مصحف خود چند کاغذ باد خواهی ساختن؟
نیستم در عشق کافر ماجرای سوختن از صائب تبریزی غزل 6000
1. نیستم در عشق کافر ماجرای سوختن
می دهم جان همچو هندو از برای سوختن
نیست آسان خون نعمت های الوان ریختن از صائب تبریزی غزل 6001
1. نیست آسان خون نعمت های الوان ریختن
برگریزان مکافات است دندان ریختن
بر سبکروحان گران نبود بپا برخاستن از صائب تبریزی غزل 6002
1. بر سبکروحان گران نبود بپا برخاستن
بر گرانجانان بود مشکل ز جا برخاستن
چون صدف تا چند پیش ابر دست افراشتن؟ از صائب تبریزی غزل 6003
1. چون صدف تا چند پیش ابر دست افراشتن؟
اشک حسرت را فرو خوردن، گهر پنداشتن