ما از امیدها همه یکجا گذشته ایم از صائب تبریزی غزل 5837
1. ما از امیدها همه یکجا گذشته ایم
از آخرت بریده ز دنیا گذشته ایم
این سطرهای آه که هر جا نوشته ایم از صائب تبریزی غزل 5838
1. این سطرهای آه که هر جا نوشته ایم
از روی آن دو زلف چلیپا نوشته ایم
جا در سیاه خانه سودا گرفته ایم از صائب تبریزی غزل 5839
1. جا در سیاه خانه سودا گرفته ایم
از دست لاله دامن صحرا گرفته ایم
از زلف یار رنگ دگر برگرفته‌ایم از صائب تبریزی غزل 5840
1. از زلف یار رنگ دگر برگرفته‌ایم
مومیم اگر چه نکهت عنبر گرفته‌ایم
ما شمع را به شهپر خود، سر گرفته‌ایم از صائب تبریزی غزل 5841
1. ما شمع را به شهپر خود، سر گرفته‌ایم
دایم ز شیشه پنبه به لب برگرفته‌ایم
یک عمر پشت دست به دندان گرفته ایم از صائب تبریزی غزل 5842
1. یک عمر پشت دست به دندان گرفته ایم
تا بوسه ای ازان لب خندان گرفته ایم
ما هوش خود به باده گلرنگ داده ایم از صائب تبریزی غزل 5843
1. ما هوش خود به باده گلرنگ داده ایم
گردن چو شیشه بر خط ساغر نهاده ایم
ما نقض دل‌پذیر ورق‌های ساده‌ایم از صائب تبریزی غزل 5844
1. ما نقض دل‌پذیر ورق‌های ساده‌ایم
چون داغ لاله از جگر درد زاده‌ایم
هر چند همچو ذره محقر فتاده ایم از صائب تبریزی غزل 5845
1. هر چند همچو ذره محقر فتاده ایم
با آفتاب عشق برابر فتاده ایم
ما نام خود ز صفحه دلها سترده ایم از صائب تبریزی غزل 5846
1. ما نام خود ز صفحه دلها سترده ایم
در دفتر جهان ورق باد برده ایم
ما توبه را به طاعت پیمانه برده ایم از صائب تبریزی غزل 5847
1. ما توبه را به طاعت پیمانه برده ایم
محراب را به سجده بتخانه برده ایم
خورشید داغ گوهر عالم‌فروز ماست از صائب تبریزی غزل 5848
1. خورشید داغ گوهر عالم‌فروز ماست
دریا روان ز چشم خریدار کرده‌ایم