ز ناروایی خود این چنین که خوار شدم از صائب تبریزی غزل 5707
1. ز ناروایی خود این چنین که خوار شدم
به حیرتم که چسان خرج روزگار شدم
اگر دو روز درین تیره خاکدان ماندم از صائب تبریزی غزل 5708
1. اگر دو روز درین تیره خاکدان ماندم
گمان مبر که ز پرواز لامکان ماندم
به حرف تلخ ز لبهای یار خرسندم از صائب تبریزی غزل 5709
1. به حرف تلخ ز لبهای یار خرسندم
چو طوطیان نبود چشم بر شکر خندم
جمال یوسف ازین تیره خاکدان دیدم از صائب تبریزی غزل 5710
1. جمال یوسف ازین تیره خاکدان دیدم
عبیر پیرهن از گرد کاروان دیدم
ز ابر تربیت روزگار نومیدم از صائب تبریزی غزل 5711
1. ز ابر تربیت روزگار نومیدم
چو تخم سوخته از نوبهار نومیدم
به جرم این که متاع هنر بود بارم از صائب تبریزی غزل 5712
1. به جرم این که متاع هنر بود بارم
یکی ز گرد کسادی خوران بازارم
گمان مبر که بغیر از تو آشنا دارم از صائب تبریزی غزل 5713
1. گمان مبر که بغیر از تو آشنا دارم
بجز تو ره به کجا می برم که را دارم
به حرف و صوف ز لب مهر از چه بردارم از صائب تبریزی غزل 5714
1. به حرف و صوف ز لب مهر از چه بردارم
که پیش تیغ حوادث همین سپر دارم
ز سر کلاه نمد را چگونه بردارم از صائب تبریزی غزل 5715
1. ز سر کلاه نمد را چگونه بردارم
که زیر تیغ حوادث همین سپر دارم
ز جوش عشق تو میخانه در بغل دارم از صائب تبریزی غزل 5716
1. ز جوش عشق تو میخانه در بغل دارم
بهشتی از دل دیوانه در بغل دارم
ز خال روز سیاهی که داشتم دارم از صائب تبریزی غزل 5717
1. ز خال روز سیاهی که داشتم دارم
ز زلف رشته آهی که داشتم دارم
چگونه درد خود از مردمان نهان دارم از صائب تبریزی غزل 5718
1. چگونه درد خود از مردمان نهان دارم
که از شکستگی رنگ ترجمان دارم