گل به صد دیده شبنم نگران از صائب تبریزی غزل 548
1. گل به صد دیده شبنم نگران است او را
لاله از جمله خونین جگران است او را
غم مردن نبود جان غم اندوخته از صائب تبریزی غزل 549
1. غم مردن نبود جان غم اندوخته را
نیست از برق خطر مزرعه سوخته را
گر به گلزار بری آن رخ افروخته از صائب تبریزی غزل 550
1. گر به گلزار بری آن رخ افروخته را
گل به بلبل نگذارد جگرسوخته را
گریه بسیار بود نو به وجود از صائب تبریزی غزل 551
1. گریه بسیار بود نو به وجود آمده را
خاک زندان بود از چرخ فرود آمده را
صلح در پرده بود یار به جنگ از صائب تبریزی غزل 552
1. صلح در پرده بود یار به جنگ آمده را
مده از دست، گریبان به چنگ آمده را
شوق اگر قافله سالار شود از صائب تبریزی غزل 553
1. شوق اگر قافله سالار شود قافله را
راه خوابیده پر و بال شود راحله را
نشد از روی تو سیراب نظر از صائب تبریزی غزل 554
1. نشد از روی تو سیراب نظر آینه را
شرم رخسار تو خون کرد جگر آینه را
چند بر کوردلان جلوه دهم از صائب تبریزی غزل 555
1. چند بر کوردلان جلوه دهم معنی را؟
پیش دجال کشم مایده عیسی را
لب میگون تو خمار کند تقوی از صائب تبریزی غزل 556
1. لب میگون تو خمار کند تقوی را
چشم بیمار تو آرد به زمین عیسی را
گریه از دل نبرد کلفت روحانی از صائب تبریزی غزل 557
1. گریه از دل نبرد کلفت روحانی را
عرق شرم نشوید خط پیشانی را
خوش کن از لاله رخان زلف از صائب تبریزی غزل 558
1. خوش کن از لاله رخان زلف پریشانی را
از دل گرم برافروز شبستانی را
تا به کی در ته زنگار بود از صائب تبریزی غزل 559
1. تا به کی در ته زنگار بود خنجر ما؟
چند باشد چو زره زیر قبا جوهر ما؟