یاد ایامی که شور عشق بلبل داشتم از صائب تبریزی غزل 5338
1. یاد ایامی که شور عشق بلبل داشتم
از دل صد پاره دامانی پر از گل داشتم
یاد ایامی که رو برروی جانان داشتم از صائب تبریزی غزل 5339
1. یاد ایامی که رو برروی جانان داشتم
آبرویی همچو شبنم در گلستان داشتم
گر چه زیر تیغ لنگردار مسکن داشتم از صائب تبریزی غزل 5340
1. گر چه زیر تیغ لنگردار مسکن داشتم
پای چون کوه از گرانسنگی به دامن داشتم
یاد ایامی که پیش او وجودی داشتم از صائب تبریزی غزل 5341
1. یاد ایامی که پیش او وجودی داشتم
در حریم او ره گفت و شنودی داشتم
یاد ایامی که در دل خار خاری داشتم از صائب تبریزی غزل 5342
1. یاد ایامی که در دل خار خاری داشتم
در جگر چون لاله داغ گلعذاری داشتم
گر به ملک بیخودی امید جامی داشتم از صائب تبریزی غزل 5343
1. گر به ملک بیخودی امید جامی داشتم
می شدم بیرون ز خود چندان که پا می داشتم
از سر کوی تو گر عزم سفر می داشتم از صائب تبریزی غزل 5344
1. از سر کوی تو گر عزم سفر می داشتم
می زدم بر بخت خود پایی که بر می داشتم
می زدم بر قلب هجران گرجگر می داشتم از صائب تبریزی غزل 5345
1. می زدم بر قلب هجران گرجگر می داشتم
دست بر دل می نهادم دل اگر می داشتم
گر ز خود بیرون کسی فریادرس می‌داشتم از صائب تبریزی غزل 5346
1. گر ز خود بیرون کسی فریادرس می‌داشتم
می‌کشیدم ناله از دل تا نفس می‌داشتم
گر در اقلیم رضا کاشانه‌ای می‌داشتم از صائب تبریزی غزل 5347
1. گر در اقلیم رضا کاشانه‌ای می‌داشتم
در بهشت نقد اینجا خانه‌ای می‌داشتم
می‌شدم بیرون ز خود گر منزل می‌داشتم از صائب تبریزی غزل 5348
1. می‌شدم بیرون ز خود گر منزل می‌داشتم
دست و پایی می‌زدم گر ساحلی می‌داشتم
سوختم تا ره در آن زلف معنبر یافتم از صائب تبریزی غزل 5349
1. سوختم تا ره در آن زلف معنبر یافتم
خشک چون سوزن شدم کاین رشته را سر یافتم