من که هرپاره دلم هست به صد جا مشغول از صائب تبریزی غزل 5243
1. من که هرپاره دلم هست به صد جا مشغول
بادل جمع شوم چون به تو تنها مشغول
شکوه حسن فزون گردد از لباس جلال از صائب تبریزی غزل 5244
1. شکوه حسن فزون گردد از لباس جلال
شود دو آتشه رنگ بتان ز جامه آل
خمار من نشکست از ایاغ چشم غزال از صائب تبریزی غزل 5245
1. خمار من نشکست از ایاغ چشم غزال
فزود داغ جنونم ز داغ چشم غزال
گرفته اوج ز بس فیض نوبهار امسال از صائب تبریزی غزل 5246
1. گرفته اوج ز بس فیض نوبهار امسال
یکی شده است لب بام و جویبار امسال
نیم ز پرسش محشر به هیچ باب خجل از صائب تبریزی غزل 5247
1. نیم ز پرسش محشر به هیچ باب خجل
که خود حساب نمی گردد از حساب خجل
چراغ ماه خطر دارد از رمیدن دل از صائب تبریزی غزل 5248
1. چراغ ماه خطر دارد از رمیدن دل
به ساق عرش فتد لرزه از تپیدن دل
نمی روم قدمی راه بی اشاره دل از صائب تبریزی غزل 5249
1. نمی روم قدمی راه بی اشاره دل
که خضر راه نجات است استخاره دل
قدم برون منه از آستان خانه دل از صائب تبریزی غزل 5250
1. قدم برون منه از آستان خانه دل
که نقد هر دو جهان است خزانه دل
گذشت عمر ازین خاکدان برآ ای دل از صائب تبریزی غزل 5251
1. گذشت عمر ازین خاکدان برآ ای دل
چه همچو سنگ نشان مانده ای به جا ای دل
قدم برون منه از خلوت نهانی دل از صائب تبریزی غزل 5252
1. قدم برون منه از خلوت نهانی دل
که می کنند گرانبارت از گرانی دل
اگر شود زنی بوریا شکر حاصل از صائب تبریزی غزل 5253
1. اگر شود زنی بوریا شکر حاصل
شود ز خامه بی مغز هم ثمر حاصل
ازان زمان که ترا دیده در گلستان گل از صائب تبریزی غزل 5254
1. ازان زمان که ترا دیده در گلستان گل
ز شبنم است سراپای چشم حیران گل