دل مست حیرت و سر پرشور درسماع از صائب تبریزی غزل 5137
1. دل مست حیرت و سر پرشور درسماع
موسی به خواب بیخودی وطور درسماع
دل چون شود جدا ز سر زلف یار جمع؟ از صائب تبریزی غزل 5138
1. دل چون شود جدا ز سر زلف یار جمع؟
کز رشته می شود گهر شاهوار جمع
این سرشک آتشین کز دیده می بارد چراغ از صائب تبریزی غزل 5139
1. این سرشک آتشین کز دیده می بارد چراغ
تخم مهری در دل پروانه می کارد چراغ
شعله ور گردد ز شور عشق آواز چراغ از صائب تبریزی غزل 5140
1. شعله ور گردد ز شور عشق آواز چراغ
از پرپروانه باشد پرده ساز چراغ
هر سرایی را که باشد از دل روشن چراغ از صائب تبریزی غزل 5141
1. هر سرایی را که باشد از دل روشن چراغ
می‌جهد شب‌های تار از دیده روزن چراغ
دل چه باشد تا کسی از دلستان دارد دریغ؟ از صائب تبریزی غزل 5142
1. دل چه باشد تا کسی از دلستان دارد دریغ؟
عاشق از معشوق هیهات است جان دارد دریغ
جان چرا عاشق ازان گل پیرهن دارد دریغ؟ از صائب تبریزی غزل 5143
1. جان چرا عاشق ازان گل پیرهن دارد دریغ؟
کس چرا آب روان را از چمن دارد دریغ
به که نطق خویش از اهل زمان دارم دریغ از صائب تبریزی غزل 5144
1. به که نطق خویش از اهل زمان دارم دریغ
نغمه داودی از آهن دلان دارم دریغ
عالم بالا ندارد فیض از پاکان دریغ از صائب تبریزی غزل 5145
1. عالم بالا ندارد فیض از پاکان دریغ
قطره خود را ندارد از صدف نیسان دریغ
می کند از مهربانی حفظ طفل نوسوار از صائب تبریزی غزل 5146
1. می کند از مهربانی حفظ طفل نوسوار
آن که می دارد عنان اختیار از من دریغ
سخن عشق مدار از دل افگار دریغ از صائب تبریزی غزل 5147
1. سخن عشق مدار از دل افگار دریغ
که ندارند چراغ از سر بیمار دریغ
چنان که بلبل مسکین بود خزان درباغ از صائب تبریزی غزل 5148
1. چنان که بلبل مسکین بود خزان درباغ
ز یار و دوست جدا مانده ام چنان درباغ