از هر صدا نبازم چون کوه لنگر خویش از صائب تبریزی غزل 5101
1. از هر صدا نبازم چون کوه لنگر خویش
بحر گران وقارم درپاس گوهر خویش
بر دشمنان شمردم عیب نهانی خویش از صائب تبریزی غزل 5102
1. بر دشمنان شمردم عیب نهانی خویش
خود را خلاص کردم از پاسبانی خویش
در خرابات مغان ستار باش از صائب تبریزی غزل 5103
1. در خرابات مغان ستار باش
چون لب پیمانه بی گفتار باش
از کفر توان رستن ای یار به آمیزش از صائب تبریزی غزل 5104
1. از کفر توان رستن ای یار به آمیزش
سجاده تواند شد زنار به آمیزش
مهر لب هزره گو پرده آهستگی است از صائب تبریزی غزل 5105
1. مهر لب هزره گو پرده آهستگی است
پنبه به نرمی کند طفل جرس راخموش
هر حلقه ز کاکل رسایش از صائب تبریزی غزل 5106
1. هر حلقه ز کاکل رسایش
چشمی است گشاده در قفایش
از قناعت می رود بیرون ز سر سودای حرص از صائب تبریزی غزل 5107
1. از قناعت می رود بیرون ز سر سودای حرص
ره ندارد در دل خرسند استسقای حرص
ز اضطراب دل کند آن زلف عنبرفام رقص از صائب تبریزی غزل 5108
1. ز اضطراب دل کند آن زلف عنبرفام رقص
می‌کند آری به بال مرغ وحشی دام رقص
محبت تو ز دل داد پیچ و تاب عوض از صائب تبریزی غزل 5109
1. محبت تو ز دل داد پیچ و تاب عوض
گرفت خاک سیه،داد مشک ناب عوض
در رکاب برق دارد پای ،ایام نشاط از صائب تبریزی غزل 5110
1. در رکاب برق دارد پای ،ایام نشاط
دربهار از کف مده چون شاخ گل جام نشاط
ندارد صفحه رخسار خوبان اعتبار خط از صائب تبریزی غزل 5111
1. ندارد صفحه رخسار خوبان اعتبار خط
در آتش دارد از هر حلقه نعلی بیقرار خط
مکن با خاکساران سرکشی در روزگار خط از صائب تبریزی غزل 5112
1. مکن با خاکساران سرکشی در روزگار خط
که می پیچد بساط حسن را برهم غبار خط