شود دیوانه آخر هر که سودایی است همراهش از صائب تبریزی غزل 4958
1. شود دیوانه آخر هر که سودایی است همراهش
سر از صحرا برآرد هرکه صحرایی است همراهش
به عاشق صید عاشق میکند قد دلارایش از صائب تبریزی غزل 4959
1. به عاشق صید عاشق میکند قد دلارایش
ز طوق قمریان فتراک دارد سرو بالایش
ندارد سرکشی ازاهل دل قد دلارایش از صائب تبریزی غزل 4960
1. ندارد سرکشی ازاهل دل قد دلارایش
پری در شیشه دارد از تذروان سروبالایش
به مژگان بر نمی گردد نگاه از چشم گیرایش از صائب تبریزی غزل 4961
1. به مژگان بر نمی گردد نگاه از چشم گیرایش
غزالان را ز وحشت باز می دارد تماشایش
به وحشت دل کجاگردد خلاص ازچشم شهلایش ؟ از صائب تبریزی غزل 4962
1. به وحشت دل کجاگردد خلاص ازچشم شهلایش ؟
که آهو چشم قربانی شد ازمژگان گیرایش
سهی سروی که من دارم نظر بر قد رعنایش از صائب تبریزی غزل 4963
1. سهی سروی که من دارم نظر بر قد رعنایش
دو عالم چون دو زلف عنبرین افتاده درپایش
چه نسبت بانسیم مصر دارد شوخی بویش؟ از صائب تبریزی غزل 4964
1. چه نسبت بانسیم مصر دارد شوخی بویش؟
که خون رامشک سازد در دل صیاد، آهویش
رگ لعل است ازدلهای خونین قد دلجویش از صائب تبریزی غزل 4965
1. رگ لعل است ازدلهای خونین قد دلجویش
زجانهای پریشان رشته جان است هرمویش
کجا چشم ترمن زهره دارد بنگرد سویش؟ از صائب تبریزی غزل 4966
1. کجا چشم ترمن زهره دارد بنگرد سویش؟
که می ساید به ابر از بس بلندی تیغ ابرویش
چنان افکنده است ازطاق دلها کعبه راکویش از صائب تبریزی غزل 4967
1. چنان افکنده است ازطاق دلها کعبه راکویش
که پهلو می زند با طاق نیسان طاق ابرویش
ز جولان نظر مجروح می شد روی نیکویش از صائب تبریزی غزل 4968
1. ز جولان نظر مجروح می شد روی نیکویش
چسان دل دارد خط را کاین چنین استاد بررویش ؟
برتو دوزخ شده از کثرت عصیان آتش از صائب تبریزی غزل 4969
1. برتو دوزخ شده از کثرت عصیان آتش
ورنه در چشم خلیل است گلستان آتش