ترا که نور نظر نیست اعتبار آمیز از صائب تبریزی غزل 4804
1. ترا که نور نظر نیست اعتبار آمیز
نظر به هر چه کنی می شود غبار آمیز
در کاهش است از سخن خود سخن طراز از صائب تبریزی غزل 4805
1. در کاهش است از سخن خود سخن طراز
در سمین به رشته بود بوته گدار
زان چهره خط قیامتی انگیخته است باز از صائب تبریزی غزل 4806
1. زان چهره خط قیامتی انگیخته است باز
رنگی برای بردن دل ریخته است باز
اشکم ز دل به چهره دویدن گرفت باز از صائب تبریزی غزل 4807
1. اشکم ز دل به چهره دویدن گرفت باز
این خانه شکسته چکیدن گرفت باز
با عشق او ز هر دو جهانیم پاکباز از صائب تبریزی غزل 4808
1. با عشق او ز هر دو جهانیم پاکباز
ما از دو خانه همچو کمانیم پاکباز
باشد ز زلف آن رخ چون لاله بی نیاز از صائب تبریزی غزل 4809
1. باشد ز زلف آن رخ چون لاله بی نیاز
از دامن است شعله جواله بی نیاز
منقار من ز صبح ازل بود دانه سوز از صائب تبریزی غزل 4810
1. منقار من ز صبح ازل بود دانه سوز
در بیضه بود ناله من آشیانه سوز
بر شیشه و پیاله ظفر یافت دست ما از صائب تبریزی غزل 4811
1. بر شیشه و پیاله ظفر یافت دست ما
ای آفتاب داغ شو، ای آسمان بسوز
بالا نکرده ساعد او راحیا هنوز از صائب تبریزی غزل 4812
1. بالا نکرده ساعد او راحیا هنوز
بیعت نکرده است به دستش حنا هنوز
از کاوکاو آن مژه ام بیخبر هنوز از صائب تبریزی غزل 4813
1. از کاوکاو آن مژه ام بیخبر هنوز
نگرفته خون من به زبان نیشتر هنوز
از خود برون نیامده دیوانه ام هنوز از صائب تبریزی غزل 4814
1. از خود برون نیامده دیوانه ام هنوز
مشغول خاکبازی طفلانه ام هنوز
تا دست دست توست میی در ایاغ ریز از صائب تبریزی غزل 4815
1. تا دست دست توست میی در ایاغ ریز
بر هر زمین که رسی رنگ باغ ریز