غیر عبرت هیچ چیز از دار دنیا برمدار از صائب تبریزی غزل 4565
1. غیر عبرت هیچ چیز از دار دنیا برمدار
هر چه را خواهی ز چشم انداخت از جا برمدار
از زمین برخاستن چشم از زمین داران مدار از صائب تبریزی غزل 4566
1. از زمین برخاستن چشم از زمین داران مدار
راست گردیدن توقع زین گرانباران مدار
آرزو در دل بسوزان، عود در مجمر گذار از صائب تبریزی غزل 4567
1. آرزو در دل بسوزان، عود در مجمر گذار
خاک بر لب مال، لب را بر لب کوثر گذار
فارغ از دامند مرغان سبک پر در گذار از صائب تبریزی غزل 4568
1. فارغ از دامند مرغان سبک پر در گذار
خامه رامانع ز جولان نیست مسطر در گذار
دل چو شبنم آب کن رو در گلستانش گذار از صائب تبریزی غزل 4569
1. دل چو شبنم آب کن رو در گلستانش گذار
روی اشک آلود بر رخسار خندانش گذار
من نمی آیم به هوش از پند، بیهوشم گذار از صائب تبریزی غزل 4570
1. من نمی آیم به هوش از پند، بیهوشم گذار
بحر من ساحل نخواهد گشت، در جوشم گذار
اشک در چشم من بیتاب چون گیرد قرار؟ از صائب تبریزی غزل 4571
1. اشک در چشم من بیتاب چون گیرد قرار؟
درکف لرزنده این سیماب چون گیرد قرار؟
دل کجا در سینه ویرانه می گیرد قرار؟ از صائب تبریزی غزل 4572
1. دل کجا در سینه ویرانه می گیرد قرار؟
کوچه گرد زلف کی درخانه می گیرد قرار؟
بیقرار عشق در یک جا نمی گیرد قرار از صائب تبریزی غزل 4573
1. بیقرار عشق در یک جا نمی گیرد قرار
کوه اگر لنگر شود دریا نمی گیرد قرار
خون دل تا هست چشم تر نمی گیرد قرار از صائب تبریزی غزل 4574
1. خون دل تا هست چشم تر نمی گیرد قرار
تا بود درشیشه می ساغرنمی گیرد قرار
هر که می داند که برگردد سخن درکوهسار از صائب تبریزی غزل 4575
1. هر که می داند که برگردد سخن درکوهسار
کی به حرف سخت بگشاید دهن درکوهسار؟
اهل دل رایاری دوران نمی آید به کار از صائب تبریزی غزل 4576
1. اهل دل رایاری دوران نمی آید به کار
تیغ را همواری سوهان نمی آید به کار