سری راکه سودا ز سامان برآرد از صائب تبریزی غزل 4506
1. سری راکه سودا ز سامان برآرد
به یوسف سراز یک گریبان برآرد
دل صاف پروای محشر ندارد از صائب تبریزی غزل 4507
1. دل صاف پروای محشر ندارد
که دریاغم از دامن ترندارد
چرا با دل من صفایی ندارد از صائب تبریزی غزل 4508
1. چرا با دل من صفایی ندارد
اگر درد امشب بلایی ندارد
دل از خاکساری بهشت خدا شد از صائب تبریزی غزل 4509
1. دل از خاکساری بهشت خدا شد
ز گرد یتیمی گهر بی بها شد
چه گل از خودآن مرده دل چیده باشد از صائب تبریزی غزل 4510
1. چه گل از خودآن مرده دل چیده باشد
که زخمی به درویش نخندیده باشد
نشاط جهان را بقایی نباشد از صائب تبریزی غزل 4511
1. نشاط جهان را بقایی نباشد
گل رنگ وبورا وفایی نباشد
سخن کی به جانهای غافل نشیند از صائب تبریزی غزل 4512
1. سخن کی به جانهای غافل نشیند
ز دل هر چه برخاست در دل نشیند
مرا ناله از پرده دل برآید از صائب تبریزی غزل 4513
1. مرا ناله از پرده دل برآید
به نازی که لیلی ز محمل برآید
به همچون منی آسمان چون برآید از صائب تبریزی غزل 4514
1. به همچون منی آسمان چون برآید
خم می چسان بافلاطون برآید
چرا از خم می فلاطون برآید از صائب تبریزی غزل 4515
1. چرا از خم می فلاطون برآید
ز دریای رحمت کسی چون برآید
بس که در زلف تو دلها آب شد از صائب تبریزی غزل 4516
1. بس که در زلف تو دلها آب شد
حلقه هایش سربسر گرداب شد
تا به زانو پای من در خار شد از صائب تبریزی غزل 4517
1. تا به زانو پای من در خار شد
کاسه زانوی من مودار شد