آتش عشق تو چون زبانه برآرد از صائب تبریزی غزل 4494
1. آتش عشق تو چون زبانه برآرد
از دل سنگ آه عاشقانه برآرد
1. آتش عشق تو چون زبانه برآرد
از دل سنگ آه عاشقانه برآرد
1. رتبه خال تو مشک ناب ندارد
نقطه شک حسن انتخاب ندارد
1. در دل ما بخت سبز بارندارد
دانه ما زنگ نوبهار ندارد
1. قد ترا سرواعتدال ندارد
این خم وچم ابروی هلال ندارد
1. دولت روشندلی زوال ندارد
آب گهر بیم خشکسال ندارد
1. دامن دشت عدم گیاه ندارد
وای بر آن کس که زاد راه ندارد
1. مستی ما از می شبانه نباشد
مطرب ما از برون خانه نباشد
1. عشق مقید به خط وخال نگردد
رهزن مرغان قدس دانه نباشد
1. غنچه مستور از نقاب برآمد
گل ز پریخانه حجاب برآمد
1. از کمرش کام دل چگونه برآید
خردشودشیشه ای که برکمرآید
1. چون مه روی تو از حجاب برآید
از طرف مغرب آفتاب برآید
1. فتنه چشم تو چون ز خواب برآید
از طرف مغرب آفتاب برآید