جانی که سر از روزن فتراک برآورد از صائب تبریزی غزل 4375
1. جانی که سر از روزن فتراک برآورد
از گرد گریبان بقا سر بدر آورد
چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد از صائب تبریزی غزل 4376
1. چون پسته زبان در دهنم زنگ برآورد
آخر گل خاموشی من این ثمر آورد
از طوطی من روی سخن رنگ برآورد از صائب تبریزی غزل 4377
1. از طوطی من روی سخن رنگ برآورد
این آینه را حرف من از زنگ برآورد
گر غیر مرا از تو به نیرنگ برآورد از صائب تبریزی غزل 4378
1. گر غیر مرا از تو به نیرنگ برآورد
نتوان در دل را به گل وسنگ برآورد
جان در بدن خاکی ما زنگ برآورد از صائب تبریزی غزل 4379
1. جان در بدن خاکی ما زنگ برآورد
این گوهر صاف از صدف این رنگ برآورد
نظاره خط توام از خال برآورد از صائب تبریزی غزل 4380
1. نظاره خط توام از خال برآورد
تفصیل مرا از غم اجمال برآورد
دل سخت چو گردید نصیحت نپذیرد از صائب تبریزی غزل 4381
1. دل سخت چو گردید نصیحت نپذیرد
سنگ از قدم راهروان نقش نگیرد
گل مرتبه عارض جانانه نگیرد از صائب تبریزی غزل 4382
1. گل مرتبه عارض جانانه نگیرد
جای لب ساقی لب پیمانه نگیرد
سرگرم تو با کشمکش دار نسازد از صائب تبریزی غزل 4383
1. سرگرم تو با کشمکش دار نسازد
این نقطه سرگشته به پرگارنسازد
از عود دل گرم من اخگربگریزد از صائب تبریزی غزل 4384
1. از عود دل گرم من اخگربگریزد
از بزم نفس سوخته مجمر بگریزد
روزی که مرا موج نفس دام سخن شد از صائب تبریزی غزل 4385
1. روزی که مرا موج نفس دام سخن شد
شدطوطی چرخ آینه وواله من شد
از حسن غریب تو جهان صبح وطن شد از صائب تبریزی غزل 4386
1. از حسن غریب تو جهان صبح وطن شد
این شوره زمین از گل روی تو چمن شد