در شوره زار دانه اگر سبز می شود از صائب تبریزی غزل 4280
1. در شوره زار دانه اگر سبز می شود
از چرخ بخت اهل هنر سبز می شود
دل بی غبار از لب خاموش می شود از صائب تبریزی غزل 4281
1. دل بی غبار از لب خاموش می شود
از جوهر آب آینه خس پوش می شود
رخسار او ز می چو عرقناک می شود از صائب تبریزی غزل 4282
1. رخسار او ز می چو عرقناک می شود
هر سینه ای که هست ز دل پاک می شود
از جلوه تو سنگ سبکبال می شود از صائب تبریزی غزل 4283
1. از جلوه تو سنگ سبکبال می شود
آتش ز خوی گرم تو پامال می شود
روشن دلم ز باده گلفام می شود از صائب تبریزی غزل 4284
1. روشن دلم ز باده گلفام می شود
ظلمت برون ز خانه به گلجام می شود
دستی ز روی لطف برآری چه می‌شود؟ از صائب تبریزی غزل 4285
1. دستی ز روی لطف برآری چه می‌شود؟
ما را اگر به ما نگذاری چه می‌شود؟
از خط نگاه پردگی دیده می شود از صائب تبریزی غزل 4286
1. از خط نگاه پردگی دیده می شود
مژگان شوخ، سبزه خوابیده می شود
از حسن نوخطان دل ما تازه می شود از صائب تبریزی غزل 4287
1. از حسن نوخطان دل ما تازه می شود
داغ کهن ز مشک ختا تازه می شود
دل کی تهی ز خنده طفلانه می شود از صائب تبریزی غزل 4288
1. دل کی تهی ز خنده طفلانه می شود
باز این گره ز گریه مستانه می شود
بی‌روی دل گره ز زبان وا نمی‌شود از صائب تبریزی غزل 4289
1. بی‌روی دل گره ز زبان وا نمی‌شود
طوطی ز پشت آینه گویا نمی‌شود
تا غنچه شکایت من وا نمی شود از صائب تبریزی غزل 4290
1. تا غنچه شکایت من وا نمی شود
این عقده ها ز زلف سخن وا نمی شود
تسکین دل به شور محبت نمی‌شود از صائب تبریزی غزل 4291
1. تسکین دل به شور محبت نمی‌شود
این داغ، خوش‌نمک به قیامت نمی‌شود